Die Grundgesetzgeber der Bundesrepu

Die Grundgesetzgeber der Bundesrepublik Deutschland konnten sich dabei auf diverse Vorgaben durch die Vier Mächtestützen, so etwa auf die Berliner Erklärung vom 5. Juni 1945 und vor allem auf das Potsdamer Abkommen, aus denen deutlich hervorgeht, dass ein Fortbestehen von Deutschland als Ganzem beabsichtigt war und dass sich die vier Siegermächte solange Entscheidungsgewalt in Bezug auf Gesamtdeutschland vorbehalten wollten, bis ein Friedensvertragerstellt worden sei. Dieser hier angesprochene Vier-Mächte-Status wurde von den Siegermächten auch bis zur Unterzeichnung des Zwei-plus-Vier-Vertrages nicht angetastet.

Ein weiterer wichtiger Aspekt in Bezug auf die Wiedervereinigung aus Sicht der Bundesrepublik Deutschland war die ebenfalls in der Präambel des Grundgesetzes formulierte Zielsetzung, dass „das gesamte deutsche Volk“ aufgefordert bleibe, „in freier Selbstbestimmung die Einheit und Freiheit Deutschlands zu vollenden.“ Hierauf stützte sich die RegierungAdenauers, der damit stets auch sein Bemühen um eine möglichst weitgehende Westintegration der Bundesrepublik begründete, da er die Möglichkeit für Freiheit und freie Selbstbestimmung nur gegeben sah durch eine verstärkte und institutionalisierte Zusammenarbeit mit Westeuropa. Eine Wiedervereinigung Deutschlands in einer kommunistischen Diktatur lehnte er ab.
Die Oppositionsparteien SPD und FDP äußerten bis gegen Ende der 1950er-Jahre stets Bedenken gegen diese Politik der Einbindung in den Westen, da sie dadurch die Chancen auf eine Wiedervereinigung erheblich vermindert sahen. Ihre Vorstellung sah eher eine Herauslösung eines vereinigten Deutschland aus der internationalen Blockkonfrontation vor. Allerdings konnten sie sich mit dieser Idee nicht durchsetzen, da die Bundesregierung und auch die Mehrheit der Westdeutschen befürchteten, dass ein neutralisiertes Gesamtdeutschland leicht in Abhängigkeit von der Sowjetunion geraten könnte. Daher lehnte Adenauer auch die sowjetischen Vorschläge der Stalin-Noten 1952 ab.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร่างกฎหมายเหตุผลประเทศสาธารณรัฐเยอรมนีในข้อกำหนดต่าง ๆ ผ่านหลักสี่ใช้อำนาจ เช่นปฏิญญาเบอร์ลิน 5 1945 มิถุนายน และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในข้อตกลงพอทสดัม ที่ชัดเจนแสดงว่า ติดตาของเยอรมนีทั้งหมดได้ตก และชัยชนะสี่อำนาจเป็นเวลานานต้องจองห้องพักที่อำนาจในเยอรมนี จนกว่า Friedensvertragerstellt ถูกได้ ไม่ได้สัมผัสที่นี่พูด 4 อำนาจสถานะนี้ โดยอำนาจชัยชนะจนถึงการลงนามสนธิสัญญาสอง บวกสี่ด้านสำคัญเกี่ยวกับพักในมุมมองถูกที่ประเทศเยอรมนีที่อยู่ "ทั้งเยอรมันคน" คำถาม, "เจตจำนงฟรีเพื่อความสามัคคีและความอิสระของเยอรมนี" สูตรในข้อเสนอแนะฉบับนี้กฎหมายพื้นฐาน วัตถุประสงค์ นี้สนับสนุน RegierungAdenauers จึงก่อตั้งยังความปรารถนาของเขาจะรวมตะวันตกมากที่สุดของสาธารณรัฐสหพันธ์เนื่องจากเขาเห็นโอกาสเสรีภาพและเจตจำนงอิสระผ่านความร่วมมือเสริม และผสมกับยุโรปตะวันตกเท่านั้น เขาปฏิเสธการพักภายใต้เผด็จการคอมมิวนิสต์ที่ฝ่ายค้านพรรค SPD และ FDP คัดค้านต่อนโยบายนี้ของรวมจนถึงสิ้นทศวรรษ 1950 เสมอในตะวันตก เนื่องจากพวกเขาสามารถลดโอกาสของการเห็นนี้ ความคิดของพวกเขาถูกแทนที่แบ่งแยกเยอรมนีที่สหรัฐจากการเผชิญหน้าระหว่างประเทศ แต่พวกเขาอาจไม่เหนือกว่า ด้วยความคิดนี้ เนื่องจากรัฐบาล และส่วนใหญ่ของชาวเยอรมันตะวันตกกลัวว่า เยอรมนี neutralized ง่าย ๆ ได้สามารถเดินลงไปพึ่งสหภาพโซเวียต ดังนั้น Adenauer 1952 ปฏิเสธข้อเสนอสหภาพโซเวียตสตาลินบันทึกย่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สภานิติบัญญัติรัฐธรรมนูญของสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีจะวาดตามข้อกำหนดต่างๆโดยอุปกรณ์จาตุรงค์เช่นเบอร์ลินประกาศ 5 มิถุนายน 1945 และโดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อตกลงพอทสดัซึ่งแสดงให้เห็นชัดเจนว่ามีการคงอยู่ของเยอรมนีก็ตั้งใจโดยรวมและ ที่สี่อำนาจชัยชนะอยากตราบใดที่อำนาจลิขสิทธิ์ของการตัดสินใจเกี่ยวกับการทั้งหมดของเยอรมนีจนสนธิสัญญาสันติภาพที่ถูกสร้างขึ้น นี้ที่อยู่ที่นี่สถานะจาตุรงค์ไม่ได้สัมผัสโดยอำนาจชัยชนะยังลงนามในสองบวกสี่สนธิสัญญา. อีกด้านที่สำคัญในการเคารพคือการรวมของมุมมองของสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีซึ่งมีสูตรในบทนำของรัฐธรรมนูญ วัตถุประสงค์ว่า "ชาวเยอรมันทั้ง" อยู่เป็นกำลังใจให้ "ในฟรีมุ่งมั่นความสามัคคีและเสรีภาพของเยอรมนีที่จะเสร็จสมบูรณ์." เมื่อนี้วางรัฐบาลของอเดเนาร์ที่มีเหตุผลเสมอดังนั้นความพยายามที่จะให้แน่ใจว่าการรวมกลุ่มตะวันตกที่กว้างที่สุดของสหพันธ์สาธารณรัฐเพราะเขาทาง ได้รับเสรีภาพและความมุ่งมั่นในตนเองเพียงมองผ่านความร่วมมือที่ดีขึ้นและเป็นสถาบันที่มียุโรปตะวันตก รวมเยอรมนีในการปกครองแบบเผด็จการคอมมิวนิสต์เขาปฏิเสธ. ฝ่ายค้านเมจิและ FDP แสดงไปในช่วงปลายปี 1950 เสมอคัดค้านนโยบายนี้ของบูรณาการในเวสต์เนื่องจากพวกเขาจึงเห็นโอกาสของการชุมนุมกันใหม่ลดลงอย่างมาก ความคิดของคุณมองมากขึ้นก่อนที่จะคลี่คลายของเยอรมนีสหรัฐจากการเผชิญหน้าระหว่างประเทศ East-West แต่พวกเขาจะมีความคิดนี้ไม่ชนะเพราะรัฐบาลและส่วนใหญ่ของเยอรมันตะวันตกกลัวว่าเยอรมนีเป็นกลางโดยรวมอาจจะกลายเป็นได้อย่างง่ายดายขึ้นอยู่กับสหภาพโซเวียต ดังนั้นอเดเนาร์ปฏิเสธข้อเสนอของสหภาพโซเวียตสตาลินหมายเหตุ 1952

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีได้ที่ข้อมูลจำเพาะต่างๆโดย Grundgesetzgeber สี่ Machtestutzen เช่นเบอร์ลินคำประกาศของ 5 มิถุนายนพ . ศ . ๒๔๘๘และเหนืออื่นใดบน Potsdamer ข้อตกลงการใช้แสดงได้อย่างชัดเจนที่มีความคงทนของประเทศเยอรมนีเป็นทั้งนั้นมีเจตนาและที่สี่ชัยอํานาจตราบเท่าที่อำนาจการตัดสินใจในส่วนที่เกี่ยวข้องกับ Unified เยอรมนีสงวนไว้จนกว่าจะได้ Friedensvertragerstellt อยาก สถานะ quadripartite นี้เรียกว่าที่นี่โดยอำนาจฝ่ายชนะได้ถึงการลงลายมือชื่อของ Zwei Plus - Vier-Vertrages ที่ยังไม่มีการละเมิดได้

สิ่งที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งในความสัมพันธ์กับ reunification จากมุมมองของสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนียังเคยเป็นในการเริ่มนำของรัฐธรรมนูญแห่งวัตถุประสงค์การผสมที่ว่า " ทั้งของเยอรมันผู้คน " ถาม " จะได้เข้าพักในการกำหนดชะตากรรมตัวเองโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายเพื่อดำเนินการให้เสร็จสมบูรณ์ได้อย่างอิสระในประเทศเยอรมนี Unity และ " การ RegierungAdenauers ,เพื่อให้คุณได้มีความพยายามของเขายังเป็นระยะไกลที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ของการนำเครื่องมาใช้กับระบบของสหพันธ์สาธารณรัฐคิดหาเหตุผลมาให้ซึ่งทำให้สามารถใช้งานได้อย่างอิสระและเสรีภาพในการกำหนดชะตากรรมตัวเองเพียงเห็นแต่ให้มาโดยไม่มีอำนาจมากขึ้นและนำไปสู่ความร่วมมือกับภาคตะวันตกของยุโรป Reunification ศาลากลางของประเทศเยอรมนีในระบอบเผด็จการคอมมิวนิสต์เขาปฏิเสธว่าไม่ได้
พรรคของ SPD และทีวีชนิดจอแบนที่แสดงขึ้นต่อสู้ในช่วงท้ายของปี 2493 และปีที่มักแสดงความกังวลเกี่ยวกับนโยบายนี้ของการทำงานร่วมกันในฝั่งตะวันตกเนื่องจากจะช่วยลดโอกาสของการได้เห็น Reunification ศาลากลาง ความคิดของคุณที่จะมองเหมือนเป็นอุเบกขาจากการเผชิญหน้าระหว่างประเทศด้วย United ประเทศเยอรมันอย่างไรก็ตามพวกเขาอาจไม่มีผลบังคับใช้เหนือกว่าด้วยแนวคิดนี้เนื่องจากรัฐบาลกลางและตะวันตกส่วนใหญ่ที่น่าเกรงขามที่เป็นภาษาเยอรมันได้อย่างง่ายดายทำให้เป็นกลางในประเทศเยอรมันแบบครบวงจรที่ต้องพึ่งพาอาศัยอยู่ในสหภาพโซเวียตได้ ดังนั้นจึงถูกปฏิเสธข้อเสนอของโซเวียตและ Adenauer ในปีค . ศ . 1952 ได้ Stalin-Noten