Der Besitzer des Bogens" ist eine F

Der Besitzer des Bogens" ist eine Fabel von Gotthold Ephraim Lessing und stammt aus der Zeit der Aufklärung.

Sie handelt von einem Mann, der seinen eigentlich perfekten Bogen mit Schnitzereien versehen ließ, da er ihm etwas zu "plump" (Z.3) war. Er lässt den besten Schnitzer kommen, aber als er nach der Verschönerung denBogen spannen will,zerbricht dieser. Seine Eitelkeit und Intoleranz, sowie seine Gier nach Schönheit und Perfektion sind das Problem in dieser Fabel. Obwohl die Perfektion scheinbar schon erreicht war, wollte dieser Mann einen noch schöneren und noch besseren Bogen als möglich war und dabei vergaß seinen Verstand einzusetzen.

Die Fabel beginnt mit der Darstellung der Handlungssituation, der Qualität des Bogens. Darauf folgen actio und reactio, die Auslösung der Handlung und die Reaktion darauf. Das Ergebnis am Schluss ist in einem Satz zusammengefasst:"Indem will er ihn versuchen; er spannt, und der Bogen - zerbricht." ( Z. 10f.)
In den ersten beiden Zeilen wird durch die Wiederholung "sehr" die Trefflichkeit des Bogens betont wird, was auch nochmals durch die Alliteration "sehr sicher" ( Z.2) verstärkt wird. Durch die Wiederholungen der Wörter "Künstler" (Z.5f.) und "Bogen" (Z.5ff.)wird der Bezug zum Gegenstand verstärkt, aber daraus könnte man auch schließen das der Fabeldichter betonen will, dass ein Bogen keine künstlerischGestaltung braucht.

Die Ausrufe in der wörtlichen Rede ( Z.3f.) und die Ellipse "Schade" ( Z.4) lassen die Fabel zudem sicher und stark erscheinen. Die Gedankenstriche(Z. 3,6,10)sollen die Tätigkeiten von den Gedanken abgrenzen und ein besseres Verständnis für alle zu garantieren, was auch durch den Verzicht auf Metaphern zurück zu führen ist. Für das bessere Verständnis ist diese Fabel außerdem überwiegend in Parataxen verfasst, um in einfachen Sätzen möglichst viele Fakten unterzubringen.Ausserdem soll der Leser durch eine Rhetorische Frage ( Z.6ff.)zum Nachdenken angeregt werden.
Auffällig an dieser Fabel ist die Verwendung von Menschen wie "der Mann" ( Z.1,9) und "der Künstler"( Z.5f.) und Gegenständen wie "der Bogen"( Z.1,5,7,10) anstelle von Tieren, die eigentlich das Wesen einer Fabel ausmachen.
Ich denke aus dieser Fabel kann man lernen, dass man nicht auf Äußerlichkeiten schauen soll, sondern auf das Innere. Außerdem kann man aus der indirekt formulierten Lehre schließen, dass man nicht immer alles Tolle besitzen sollte, sondern lieber darauf achten dass man nicht etwas zerstört, was man eigentlich noch hätte benutzen können.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจ้าของคันธนู "เป็นนิทานของ Gotthold เอฟราอิเลสซิงและวันจากระยะเวลาของการตรัสรู้คุณเขาเกี่ยวกับคนที่ตั้งใจทิ้งธนูของเขาสมบูรณ์แบบจริง ๆ มีการแกะสลัก เป็นสิ่งให้ "อวบ" (Z. 3) ก็ได้ เขาสามารถได้รับการแกะสลักที่ดีที่สุด แต่เมื่อเขาต้องการผ่อนคลาย denBogen หลังจากเลเซอร์ ปลดนี้ โต๊ะเครื่องแป้งของเขา และการแพ้ เป็นหื่นของเขาสำหรับความงามและความสมบูรณ์แบบมีปัญหาในนิทานนี้ แม้ว่าความสมบูรณ์แบบที่เห็นได้ชัดแล้วสำเร็จ คนนี้ต้องการอย่างใดอย่างหนึ่งที่ยังคงสวยงาม และส่วนโค้งที่ดีที่สุดถูก และก็ลืมการใช้จิตใจของเขา นิทานเริ่มต้น ด้วยการนำเสนอสถานการณ์การดำเนินการ คุณภาพของแผ่น การทริกเกอร์ของการกระทำและปฏิกิริยาตาม actio และปฏิกิริยา มีรวมผลเมื่อจบหนึ่งประโยค: "โดยจะเขาลอง เขาเหยียด และซุ้ม - ทำลาย" (Z. 10f) ในแถวสองจะผ่านการทำซ้ำการ 'มาก' ความถูกต้องของซุ้มเน้น ยังอีกครั้งโดยจะเสริม alliteration 'ปลอดภัย' (Z. 2) โดยซ้ำคำว่า "ศิลปิน" (Z. 5f.) และ "อาร์ค" (Z. 5ff.) เป็นการอ้างอิงถึงเรื่องของการเสริมแรง แต่นี้ หนึ่งอาจยังสรุปว่า Fabulists ที่ต้องการเน้นว่า โบว์ต้องไม่ künstlerischGestaltung Exclamations เสียงตามตัวอักษร (Z. 3f.) และวง "สงสาร" (Z. 4) ปรากฏปลอดภัย และแข็งแรงในนิทาน ตาย Gedankenstriche (Z. 3,6,10) sollen Tätigkeiten เดน von Gedanken abgrenzen und ein besseres Verständnis ภัณฑ์ alle zu garantieren ถูก auch durch den Verzicht auf Metaphern zurück zu führen ist) สำหรับเข้าใจ นิทานนี้ส่วนใหญ่ยังเขียนใน Parataxen เพื่อรองรับข้อเท็จจริงมากที่สุดในการ นอกจากนี้ ควรอ่านผ่านแบบปฏิปุจฉา (Z. 6ff) สามารถกระตุ้นการคิด เป้าที่นิทานนี้คือการใช้คนเป็น "คน" (Z. 1, 9), และ "ศิลปิน" (Z. 5f.) และบทความเช่น "โค้ง" (Z. 1, 5, 7, 10) แทนสัตว์ ซึ่งจริง ๆ มีการเท็จผมคิดว่า จากนี้นิทานการเรียนรู้ที่ควรไม่เป็น ที่ปรากฏ แต่ภายใน นอกจากนี้คุณสามารถปิด ที่คุณไม่ควรอะไรควรมีทฤษฎีสูตรอ้อมดี แต่ค่อนข้างแน่ใจว่า ทำลายสิ่งที่ คุณยังคงสามารถใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าของโบว์ "เป็นนิทานของ Gotthold เอฟราอิซิงและวันที่กลับไปอายุของการตรัสรู้. มันเป็นเรื่องของผู้ชายคนหนึ่งที่ได้ให้ส่วนโค้งที่สมบูรณ์แบบของจริงด้วยการแกะสลักเป็นมันมีอะไรบางอย่างกับเขา" เป็นอวบอ้วน "(Z.3) . เขาทำให้ carvers ที่ดีที่สุดมา แต่เมื่อเขาต้องการที่จะกระชับ denBogen หลังจากงามแบ่งนี้. โต๊ะเครื่องแป้งและแพ้ของเขาเช่นเดียวกับความต้องการทางเพศของเขาเพื่อความงามและความสมบูรณ์แบบนี้เป็นปัญหาในนิทานนี้. แม้ว่าความสมบูรณ์แบบก็ประสบความสำเร็จเห็นได้ชัดว่าต้องการนี้ ผู้ชายเป็นดียิ่งขึ้นและโค้งได้ดียิ่งขึ้นเป็นไปได้และที่ลืมที่จะใช้ความคิดของเขา. เรื่องราวเริ่มต้นด้วยการนำเสนอสถานการณ์การดำเนินการที่มีคุณภาพของแผ่น. นี้ตามด้วยการกระทำและปฏิกิริยาที่เรียกการกระทำและปฏิกิริยาไป. ผลที่ได้ใน วันปิดสรุปไว้ในหนึ่งประโยค "ในฐานะที่เขาต้องการที่จะลองเขา; เขายืดและโค้ง -. ทำลาย "(. ซี 10) มาก" ความเป็นเลิศของซุ้มประตูที่มีการเน้นย้ำซึ่งยังอีกครั้งโดยสัมผัสอักษร "ปลอดภัยมาก" (Z.2) ในครั้งแรกสองแถวโดยการทำซ้ำ " จะเพิ่มขึ้น. ผ่านการซ้ำซ้อนของคำว่า "ศิลปิน" (Z.5f.) และ "อาร์" (Z.5ff.) จะเสริมด้วยการอ้างอิงถึงวัตถุ แต่มันก็อาจจะรวมถึงเพื่อเน้นเสกสรรที่คันธนูไม่มี ศิลปะการออกแบบความต้องการ. ตกใจในคำพูดของตัวอักษร (Z.3f.) และวงรี "สงสาร" (Z.4) ให้นิทานยังปรากฏปลอดภัยและแข็งแรง. ขีดกลาง (ซี 3,6,10) เพื่อกิจกรรมของ กำหนดเขตความคิดและที่จะรับประกันความเข้าใจที่ดีของทุกสิ่งที่สามารถนำมาประกอบโดยยกเว้นคำอุปมาอุปมัย. เพื่อความเข้าใจที่ดีขึ้นของนิทานนี้จะเขียนส่วนใหญ่ในรถแท็กซี่พาราถึงในประโยคง่ายๆหลายข้อเท็จจริง unterzubringen.Ausserdem ให้ผู้อ่าน รู้สึกตื่นเต้นโดยเป็นคำถามเชิงโวหาร (Z.6ff.) ที่จะคิด. สิ่งที่เป็นที่โดดเด่นเกี่ยวกับนิทานนี้คือการใช้คนเป็น "ผู้ชายคนนั้น" (Z.1,9) และ "ศิลปิน" (Z.5f.) และรายการเช่น "โบว์" (Z.1,5,7,10) แทนสัตว์ที่จริงเป็นสาระสำคัญของนิทานที่. ผมคิดว่าจากนิทานนี้คุณสามารถเรียนรู้ที่คุณไม่ควรมีลักษณะที่ปรากฏ แต่ข้างในนั้น นอกจากนี้หนึ่งสามารถสรุปได้จากหลักคำสอนสูตรทางอ้อมที่คุณไม่ควรมีสิ่งที่ดีเสมอ แต่ให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้ทำลายสิ่งที่คุณจริงยังคงจะได้ใช้