Mein Vater erzählt oft eine Geschic

Mein Vater erzählt oft eine Geschichte. Wir sitzen alle im Wohnzimmer und
er spricht von früher. Seine Mutter, er und sein Bruder sind bei der Freundin
von der Mutter zum Kaffeetrinken eingeladen. Mein Vater war etwa acht und
sein Bruder sechs Jahre alt. Noch zu Hause hat die Mutter zu ihnen gesagt:
„Jeder von euch darf nur ein Stück Kuchen essen.“
Später hat jeder von den beiden ein Stück Kuchen gegessen und die Freundin
hat sie gefragt: „Möchtet ihr noch ein Stück von dem Schokoladenkuchen?“
„Nein“, haben sie zur gleichen Zeit geantwortet und die Gabeln auf den Teller
gelegt. Meine Oma hat ihnen freundlich und zufrieden zugelacht. Sie hatte doch liebe Kinder.
Aber die Freundin war sehr erstaunt und hat noch einmal gefragt: „Das verstehe ich nicht. Schmeckt euch
mein Kuchen denn nicht?“ „Doch, sehr gut sogar“, hat mein Vater gesagt. „Und warum möchtet ihr dann
keinen mehr?“ Zuerst haben beide nichts gesagt und nur auf ihre Teller geguckt. Dann hat plötzlich der Bruder
von meinem Vater gesagt: „Wir dürfen nicht.“ Die Gabel von meiner Oma ist auf den Teller gefallen. „Scht“,
hat sie gemacht. Doch die Freundin hat schon weiter gefragt: „Nanu, warum denn nicht? Seid ihr krank?“
„Nein“, hat mein Vater geantwortet, „unsere Mutter hat es uns verboten. Wir dürfen nur ein Stück essen, hat
sie gesagt.“ Meine Oma ist ganz rot im Gesicht geworden. Aber mein Vater und sein Bruder haben noch
Schokoladenkuchen bekommen.
Ich habe meinen Onkel oft nach dieser Geschichte gefragt, aber er hat sie wahrscheinlich vergessen. Und
meine Oma? „Nein“, hat sie gesagt. „Das habe ich nie getan. Kannst du dir das etwa vorstellen?“ Nein, habe
ich gedacht.
Doch gestern waren wir in einem Restaurant. Meine Oma hat uns zum Essen eingeladen. Draußen vor der
Tür hat sie zu mir und meiner Schwester gesagt: „Jeder nur ein Getränk.“ Sie hat ganz streng geguckt und den
Zeigefinger hoch gehalten. Doch ich habe gelacht. Jetzt weiß ich es, mein Vater hat doch Recht.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พ่อมักจะบอกเรื่องราว เราทั้งหมดในห้องนั่งเล่น และเขาพูดในอดีต แม่ของเขา เขา และพี่ชายของเขาอยู่ที่บ้านของเพื่อนได้รับเชิญจากแม่การดื่มกาแฟ พ่อของฉันถูกเกี่ยวกับแปด และพี่ชายของเขาที่อายุ 6 ปี อยู่ในบ้านกล่าวว่า แม่พวกเขา:"ทุกคนของคุณสามารถกินเพียงแค่ปอก"ในภายหลัง แต่ละสองได้กินปอกและแฟนเธอถาม: "คุณต้องการชิ้นส่วนของเค้กช็อคโกแล""ไม่ เธอตอบสนองในเวลาเดียวกันและส้อมบนจานตั้งค่า ยายหัวเราะง่ายเกินไป และพึงพอใจเหล่านั้น เธอยังรักเด็กแต่เพื่อนก็ประหลาดใจมาก และถามอีก: "ฉันไม่เข้าใจนี้ รสชาติเหมือนคุณ"เค้กของฉันได้? " "ใช่ ดีมากแน่นอน", พ่อของฉันกล่าวว่า "และทำไมคุณต้องอีก" ครั้งแรก ทั้งสองได้กล่าวว่า ไม่มีอะไร และมองจานของพวกเขาเท่านั้น จาก นั้นพี่ชายก็ได้พ่อของฉันกล่าวว่า: "เราไม่ได้" ส้อมจากฉันได้ลดลงในจาน "ล้าง"เธอทำ แต่แฟนมีถามต่อว่า: "ดี ทำไมไม่" ท่านป่วย""ไม่ พ่อตอบ "แม่ของเราต้องห้ามมันเรา เราอาจกินชิ้นหนึ่งเท่านั้น มีพวกเขากล่าวว่า " ยายของฉันได้กลายเป็นสีแดงค่อนข้างหน้า แต่พ่อและพี่ชายของเขายังมีได้รับเค้กช็อกโกแลตผมมักจะถามลุงของฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เขาอาจจะลืมพวกเขา และยายของฉัน "ไม่ เธอกล่าว "ผมไม่เคยเสร็จ คุณสามารถจินตนาการที่" ไม่ มีผมคิดว่าแต่วันนี้เราอยู่ในร้านอาหาร ยายของฉันที่เชิญเราไปทานอาหารค่ำ ภายนอกประตูที่เธอบอกกับฉันและน้องสาวของฉัน: "แต่ละเครื่องดื่ม" เธอมองอย่างเคร่งครัดมากและนิ้วชี้ขึ้นสูง แต่ฉันหัวเราะ ตอนนี้ฉันรู้ว่า พ่อของฉันมีมันขวา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พ่อของฉันมักจะบอกเล่าเรื่องราว เราทุกคนในห้องนั่งเล่นและ
เขาพูดเกี่ยวกับก่อนหน้านี้ แม่ของเขาเขาและพี่ชายของเขาอยู่ในเพื่อน
สำหรับกาแฟเชิญจากแม่ พ่อของฉันเป็นประมาณแปดและ
พี่ชายหกปีเก่าของเขา แม้แต่ที่บ้านแม่กล่าวแก่พวกเขา
"แต่ละท่านจะต้องกินเค้กเพียงชิ้น."
ต่อมาทุกคนได้รับประทานจากทั้งชิ้นส่วนของเค้กและเพื่อน
ถามเธอ: "คุณต้องการชิ้นส่วนของเค้กช็อคโกแลตอีก"
"ไม่มี" พวกเขาตอบในเวลาเดียวกันและส้อมบนจาน
ลง ยายของฉันเลี้ยงเขาหัวเราะที่เป็นมิตรและมีความสุข แต่คุณมีความรักเด็ก
แต่เพื่อนประหลาดใจและได้ถามอีกครั้งว่า "ผมไม่เข้าใจ
รสชาติที่คุณ ไม่ได้เค้กของฉันแล้ว? "" ใช่ที่ดีมากอย่างแน่นอน "กล่าวว่าพ่อของฉัน "และทำไมคุณต้องการแล้ว
ไม่มีมากขึ้นหรือไม่" ครั้งแรกทั้งสองได้กล่าวว่าไม่มีอะไรและมองเฉพาะในจานของพวกเขา แล้วก็พี่ชายได้
รับการบอกเล่าจากพ่อของฉัน: "เราไม่สามารถ." ส้อมจากยายของฉันได้ลดลงใส่จาน "เงียบ"
ทำให้พวกเขา แต่เพื่อนที่ได้รับการถามเพิ่มเติม: "เฮ้ทำไมไม่? คุณป่วย? "
" ไม่ "เป็นพ่อของฉันตอบว่า" แม่ของเราได้ห้ามเรา เราได้รับอนุญาตให้กินเพียงหนึ่งชิ้นได้
เธอบอกว่า. "ยายของฉันได้กลายเป็นสีแดงในใบหน้า แต่พ่อและพี่ชายของฉันได้
คะแนนบราวนี่
ฉันมักจะได้ถามลุงของผมเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เขาอาจจะได้ลืม
และ คุณยายของฉันได้อย่างไร "ไม่มี" เธอกล่าว "ฉันไม่เคยทำ คุณสามารถจินตนาการว่าเกี่ยวกับอะไร? "ไม่ได้
ผมคิดว่า
แต่เมื่อวานนี้เราอยู่ในร้านอาหาร ยายของฉันได้เชิญเราไปทานอาหารเย็น นอก
ประตูเธอบอกกับผมและน้องสาวของฉัน ". ทุกคนเพียงแค่เครื่องดื่ม" เธอได้ดูอย่างเคร่งครัดและ
นิ้วชี้จัดขึ้นที่สูง แต่ฉันหัวเราะ ตอนนี้ฉันรู้ว่าพ่อของฉันขวาหลังจากทั้งหมด "เธอได้ดูอย่างเคร่งครัดและ นิ้วชี้จัดขึ้นที่สูง แต่ฉันหัวเราะ ตอนนี้ฉันรู้ว่าพ่อของฉันขวาหลังจากทั้งหมด "เธอได้ดูอย่างเคร่งครัดและ นิ้วชี้จัดขึ้นที่สูง แต่ฉันหัวเราะ ตอนนี้ฉันรู้ว่าพ่อของฉันขวาหลังจากทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พ่อมักจะบอกเรื่องราว เรานั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นเวลาเขาพูด แม่ของเขา , และเขาเป็นหนึ่งในเพื่อนและน้องชายของเขาได้รับเชิญจากแม่ของกาแฟ พ่อผมเป็นประมาณ 8หกปีน้องชายของเขา . . . . . . . อยู่ที่บ้านแม่และกล่าวแก่พวกเขา :" คุณอาจจะแค่กินเค้ก . . . . . . .แล้วพวกเขาทุกคนกินชิ้นส่วนของเค้กและเพื่อนเธอถามว่าคุณยัง„ M ö chtet บนชิ้นส่วนของเค้กช็อคโกแลต ? " " " " " "" ไม่ " เขาตอบทันทีและส้อมในจานใส่ คุณยายใจดีและดีใจที่ได้ zugelacht คุณมีความรักเด็กแต่เพื่อนก็แปลกใจและถามว่า : " และอีกครั้งที่ฉันยังไม่เข้าใจ รสชาติของคุณเค้กของฉัน ? ? ? ? ? ? ? " แต่พ่อผมบอกว่าไม่เป็นไร " ทำไมคุณต้องพูดแล้วไม่มี ? ? ? ? ? ? ? " ไม่พูดก่อนก็กำลังมองไปที่จานของคุณ แล้วอยู่ๆพี่ชายพ่อผมบอกว่า " ไม่ . . . . . . . " " " " " " " ยายฉันเป็นส้อมในจานโปรด " " " " " " " „ schtที่เธอทำ เพื่อนของฉันได้„ nanu ยังคงถาม : ทำไม ? ? ? ? ? ? ? ? คุณป่วยเหรอ ? " " " " " "" ไม่ " " " " " " " " " " " " " พ่อผมตอบแม่ของพวกเราเป็นสิ่งต้องห้าม เราก็กินแค่ 1 เม็ดเธอกล่าวว่า " คุณยายของฉันกำลังหน้าแดง แต่ผมเป็นพ่อและพี่ชายของเขามีเค้กช็อกโกแลตลุงของฉันมักจะถามเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่เขาอาจจะลืมคุณ และฉันเป็นยายแล้วเหรอ ? ? ? ? ? ? ? " ไม่มี " เธอกล่าว " ผมไม่เคยเป็นแบบนี้ คุณสามารถจินตนาการ ? " ไม่ฉันในความคิดของฉันแต่เมื่อวานเราอยู่ในร้านอาหาร คุณยายชวนเราไปกินข้าว ภายนอกประตูที่เธอกับน้องสาวของฉันและฉันกล่าวว่า " แค่ดื่ม . . . . . . . " เธอและการตรวจสอบที่เข้มงวดมากดัชนีอยู่ในระดับสูง แต่ฉันหัวเราะ ตอนนี้ผมรู้ว่าพ่อพูดถูก