Die Oma drückte fest auf die Klinge

Die Oma drückte fest auf die Klingel neben unserer Woh¬nungstür. Wir haben eine sehr laute Klingel.
Ich hörte den Oliver rufen: „Es klingelt, ich lauf aufma¬chen!"
Ich hörte auch die Stimme der Tatjana: „Ich will aufmachen, ich!"
Dann hörte ich Schritte. Es waren die Schritte der Amtsrätin. Die Schritte kamen zur Tür.
„Die Mutter vom Kurt", flüsterte ich.
Die Amtsrätin machte die Tür auf.
„GutenTag", sagte die Oma.
Die Amtsrätin schaute verwirrt drein. Sie kennt die Oma nicht. Der Oliver und die Tatjana standen hinter der Amts¬rätin.
„Wer ist das?", fragte er und zeigte auf die Oma.
„Ich bin die Oma von der Erika und der Ilse", sagte die Oma.
„Wer ist denn gekommen?", rief die Mama. Sie rief aus dem Bad.
„Die Erika und die Frau Janda sind hier", sagte die Amtsrä¬tin.
Aus dem Badezimmer hörte man sonderbare Geräusche. Die Mama musste sehr schnell aus der Wanne gestiegen sein und das Wasser schwappte wahrscheinlich in der Ba¬dewanne herum.
„Ich komme sofort", rief die Mama.
Die Amtsrätin sagte zur Oma: „Wollen Sie bitte ablegen?"
Die Oma zog ihren Mantel aus und hängte ihn an einen Haken. Ich hängte meinen daneben.
„Kommen Sie weiter", sagte die Amtsrätin. Sie sah noch immer verwirrt aus.
Wir gingen hinter der Amtsrätin her ins Wohnzimmer. Wir setzten uns auf die Couch. Ich saß dicht neben der Oma, und wenn es mir nicht so dumm vorgekommen wäre, dann hätte ich der Oma die Hand gegeben, damit sie die Hand festhält.
Der Oliver und die Tatjana standen bei der Wohnzimmertür und schauten neugierig zu uns her.
„Geht spielen", sagte die Amtsrätin.
Der Oliver schüttelte den Kopf. Die Tatjana sagte: „Nein!" Die Tatjana kam langsam und zögernd zu uns. Sie zeigte auf die Amtsrätin und dann auf die Oma und sagte:
„Das ist meine Oma und das ist die Oma von der Erika!"
Die Oma nickte.
„Es gibt noch eine Oma", rief der Oliver. „Die Oma von der Mama. Aber mit der sind wir bös! Die ist blöd!"
„Oliver", rief die Amtsrätin.
Der Kopf vom Oliver ver¬schwand.
Ich hörte ihn in der Diele kichern. Dann hörte ich die Mama zum Oliver sagen: „Sei brav, ärgere deine Oma nicht!"
Und dann kam die Mama ins Wohnzimmer. Sie hatte den Bademantel an. Ihre Haare waren nass. Und ihr Gesicht war nackt. Ohne Make-up und Lippenstift und falsche Wim¬pern.
Sie zog einen Stuhl vom Esstisch zur Couch, setzte sich und fragte mich: „Wieso bist du nicht in der Schule?"
„Wegen der Ilse", sagte ich. Ich hatte wieder die Wald¬mausstimme. Die Mama zündete sich eine Zigarette an. Ihre Finger zitterten.
„Was hat sie gesagt?" Die Amtsrätin beugte sich zu mir. Sie ist eine bisschen schwerhörig. Sie hatte meine Waldmaus¬stimme nicht verstanden.
„Wegen ihrer Schwester", brüllte die Oma, in der Lautstär¬ke, in der sie zum Opa spricht. Die Amtsrätin zuckte er¬schrocken zusammen.
„Was ist mit der Ilse?" Die Mama hatte auch eine Waldmaus¬stimme. Die Oma stupste mich in die Rippen. Sie wollte, dass ich rede.
Ich schaute die Oma an. Ich wollte, dass sie redet.
„So sagt doch schon!", rief die Mama. „Was ist mit der Ilse?"
Die Oma sagte: „Wenn eine Karte aus Florenz zwei Tage braucht, dann kann man zumindest sagen, dass es ihr vor zwei Tagen noch gut gegangen ist!"
Die Mama lehnte sich im Stuhl zurück. Sie schloss die Augen. Sie gab einen halben Seufzer von sich. Dann gab sie den zweiten Teil des Seufzers von sich. Und die Zigarette in ihrer Hand zitterte nicht mehr.
„Sie hat Ihnen eine Karte geschrieben?", fragte dieAmtsrätin.
„Nein", sagte die Oma.
„Wem hat sie die Karte geschrieben?", forschte die Amtsrätin.
„Sie hat überhaupt keine Karte geschrieben", sagte die Oma.
„Was reden Sie denn da daher?" Die Amtsrätin schüttelte den Kopf.
Die Mama hatte die Augen noch immer geschlossen. An ihrer Zigarette war schon viel Asche. Ich stand auf und holte einen Aschenbecher vom Fensterbrett und stellte ihn der Mama auf den Schoß.
Die Mama machte die Augen auf. Sie streifte die Asche von der Zigarette. Sie sagte: „Hauptsache, sie lebt! Hauptsache, sie kommt wieder!"
Die Oma nickte.
„Und wie ist das jetzt mit der Karte?", fragte die Amtsrätin.
„Das weiß die Erika besser als ich", sagte die Oma. Sie woll¬te noch etwas sagen, doch die Amtsrätin rief empört: „Also, da hat das Kind die ganze Zeit etwas gewusst und nichts gesagt!"
„Nichts hat sie gewusst", schrie die Oma. „Sie hat es heraus¬bekommen! "
„Und dann erzählt sie es zuerst Ihnen, das ist doch ..."
Weiter kam sie nicht, denn die Mama sagte: „Lass doch bitte die Oma reden!"
Sie sagte wirklich: die Oma! Nicht: die alte Janda. Und nicht: die Frau Janda.
Ich weiß nicht, ob es die Oma merkte und ob es die Mama selber merkte, die Amtsrätin merkte das Wort „Oma". Und es störte sie. Sie machte ganz dünne Lippen.
Die Oma sagte: „Also die Erika und ein Freund von ihr haben herausgefunden, dass die Ilse in Florenz ist."
„Allein?", fragte die Mama.
„Natürlich nicht", sagte die Oma. „Sie ist mit einem jungen Herrn in seinem Auto gefahren!" Sie sagte das so, als ob das ganz selbstverständlich wäre, dass man mit einem jung

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยายผลักดันลงบนแหวนนอกจาก Woh¬nungstür ของเรา เรามีกระดิ่งเสียงดังมาก ผมได้ยินเรียก Oliver: "มีเสียงเรียกเข้า ฉันเรียกใช้ aufma¬chen "ผมได้ยินเสียงของ Tatyana: "ผมต้องการทำขึ้น ฉัน"จากนั้น ผมได้ยินรอยเท้า ขั้นตอนของการ Amtsrätin เหล่านี้ได้ ขั้นตอนมาถึงประตู ผมกระซิบบอก "แม่ของ Kurt" Amtsrätin ที่เปิดประตู "สวัสดี" กล่าวว่า คุณยายAmtsrätin ที่ดูสับสน เธอไม่รู้ยาย โอลิเวอร์และจิดาภาก็อยู่เบื้องหลังการ Amts¬rätin"นั่นคือ" เขาถาม ชี้ไปที่การ OMA ฉันยายเอริกะและ Ilse ยายกล่าวว่า "ว่าใครทำ" แม่ร้องไห้ เธอเรียกจากห้องน้ำAmtsrä¬Tin กล่าวว่า "สุขาและหญิง Janda อยู่ที่นี่จากห้องน้ำ ได้ยินเสียงแปลก มาม่าที่มีการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจากอ่าง และน้ำ sloshed คงใน BA¬dewanne รอบ"ผมมาทันที เรียกว่ามาม่า Amtsrätin ที่ว่า คุณยาย: "คุณต้องการละทิ้งโปรด" คุณยายเอาเสื้อของเธอออก และแขวนตะขอ ผมแขวนผมข้าง ๆAmtsrätin กล่าวว่า "ติด" เธอมองสับสนมากยิ่งขึ้นเราไปอยู่เบื้องหลัง Amtsrätin ในห้องนั่งเล่น เรานั่งบนโซฟา ผมนั่งข้างยาย และถ้าฉันไม่โง่จะมีก่อน แล้วจะให้มือยาย เพื่อเธอจูงมือโอลิเวอร์และจิดาภาประตูห้องนั่งเล่น และดูอยากรู้อยากเห็นที่นี่กับเรา Amtsrätin กล่าวว่า "ไปเพล"โอลิเวอร์ส่ายหัวของเขา จิดาภากล่าวว่า: 'No ' จิดาภามาให้เราช้า และวัย เธอพบบน Amtsrätin แล้วคลิกการยาย และกล่าวว่า: "นี่คือคุณยายของฉัน และเป็นยายของ Erika" ยายเลยต้อง"ยังมียายเป็น" เรียกว่าโอลิเวอร์ "ยายจากแม่ แต่เราไม่ ที่เป็นโง่ "โอลิเวอร์" Amtsrätin เรียกว่า หัวของ ver¬schwand โอลิเวอร์ผมได้ยินเขา chuckle ในห้องโถง แล้ว แม่ให้ Oliver ได้ยินพูดว่า: "ดี ส่งยายของคุณ" แล้ว ก็มาแม่ในห้องนั่งเล่น เธอมีเสื้อคลุมอาบ ผมเปียกได้ และใบหน้าของเธอเปลือย โดยไม่ต้องแต่งหน้า และลิปสติก และเท็จ Wim¬Pernเธอย้ายเก้าอี้จากโต๊ะอาหารที่นอน นั่งลง และถามฉัน: "ทำไมคุณไม่ที่โรงเรียนหรือไม่" ผมบอกว่า "เนื่องจาก Ilse" Wald¬mausstimme ที่ได้ ชุดนักเรียนติดบุหรี่ นิ้วของเธอ trembled"ไม่เธอพูดอะไร" การ Amtsrätin งอครับ มันยากนิด ๆ ที่ได้ยิน เธอไม่เข้าใจฉัน Waldmaus¬stimme"เนื่องจากน้องสาวของเธอ คำรามยายใน Lautstär¬Ke ซึ่งเธอพูดถึง OPA Amtsrätin การ winced er¬schrockenคืออะไรกับ Ilse " แม่นี้มีความ Waldmaus¬stimme ยาย nudged ฉันในซี่โครง เธอต้องการฉันจะพูดคุยผมมองที่ OMA อยากให้เธอได้พูดคุยเกี่ยวกับ "ดังนั้นกล่าวว่า แล้ว" แม่ร้องไห้ คืออะไรกับ Ilse " คุณยายบอกว่า: "ถ้าต้องการบัตรจากฟลอเรนซ์สองวัน แล้วคุณสามารถพูดได้อย่างน้อยก็ยังมีเธอสองวันแล้ว! "แม่ก็เอนเก้าอี้หลัง เธอปิดดวงตาของเธอ เธอให้ด้วย[ครึ่งเกี่ยวกับ แล้ว เธอให้ส่วนสองของการถอนหายใจของตัวเอง และบุหรี่ก็ไม่สั่นในมือของเธอ"เธอได้เขียนแผนที่คุณ? ", ถาม dieAmtsrätin"ไม่ กล่าวว่า คุณยาย"เธอได้เขียนการ์ดใคร? ", คือการ Amtsrätin"เธอได้เขียนแผนที่ไม่เลย กล่าวว่า คุณยาย"อะไรดังนั้นคุณพูด? " Amtsrätin การส่ายหัวของเขายังคง แม่มีปิดดวงตาของเธอ แล้วมีเถ้ามากในบุหรี่ของเธอ ผมลุกขึ้นยืน และเอาเขี่ยบุหรี่จาก windowsill และใส่แม่บนตักเขามาม่าที่ทำตา เธอแปรงขี้เถ้าจากบุหรี่ เธอกล่าวว่า: "สิ่งสำคัญเธออาศัยอยู่ สิ่งหลักเป็น เธอจะกลับมา ยายเลยต้อง" และว่าที่ขณะนี้ มีแผนที่? ", คำถาม Amtsrätin "ที่รู้ดีกว่าฉันเอริกะ ยายกล่าวว่า Woll¬te จะบอกอะไรอื่น แต่เรียกว่าการ Amtsrätin เกรี้ยว: ดังนั้น ตั้งแต่เด็กมีบางสิ่งบางอย่าง ที่ทราบการทั้งเวลา และกล่าวว่าไม่มีอะไร ""ไม่มีอะไรได้รู้จัก," ตะโกนยาย "เธอมี heraus¬bekommen""จากนั้น เธอบอกคุณว่าแต่...ครั้งแรก" ต่อไป เธอไม่ได้ เพราะแม่บอกว่า: "แต่โปรดแจ้งให้ยายของคุณพูดคุยเธอบอกว่า จริง ๆ: ยาย ไม่: เก่า Janda และไม่: Janda นางสาวผมไม่ทราบว่ามันเกิดขึ้น OMA และว่าพวกเขาสังเกตเห็นแม่ตัวเอง Amtsrätin การรับรู้คำว่า "ยาย" และก็ใส่ใจพวกเขา เธอทำริมฝีปากบางมาก คุณยายบอกว่า: "ดังนั้นการ Erika และเพื่อนของเธอได้พบ Ilse ในฟลอเรนซ์เป็น" "คนเดียว" ถามแม่แน่นอนว่าไม่" กล่าวว่า คุณยาย "เธอไปกับสุภาพบุรุษหนุ่มในรถ" เธอกล่าวว่า นี้นั้น นี้ได้เรื่องปกติ ที่หนึ่งกับหนุ่ม