Wenn wir uns dem inhaltlichen Teil

Wenn wir uns dem inhaltlichen Teil der Analyse widmen, stellen wir fest, dass Goethe in der ersten
Strophe das Verhältnis der Menschen oder der Menschheit zu Gott beschreibt. Er wendet sich dem
„uralten heiligen Vater“, sprich Gott, zu und lässt das lyrische Ich bewundernd von der Erde in den
Himmel hinauf schauen. Das Paradoxon „segnende Blitze“ deutet auf die Ambivalenz Gottes hin, der im
Christentum strafend aber auch gnädig erscheinen kann.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าเราอยู่ส่วนเราของวิเคราะห์ เรากำหนดที่สถาบันเกอเธ่ในครั้งแรกบทร้อยกรองอธิบายความสัมพันธ์ของคนหรือมนุษย์พระเจ้า เขาเป็น"พ่อศักดิ์สิทธิ์โบราณ" พูดคุยกับพระเจ้า และทำให้ลเซียนฉัน admiringly จากในโลกนี้มอง ท้องฟ้าขึ้น ปฏิทรรศน์ "พรแฟลช" ambivalence พระบ่งชี้ว่า ของการในการศาสนาคริสต์อาจปรากฏโทษ แต่ยังเมตตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเราอยู่เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของการวิเคราะห์เราพบว่าเกอเธ่ในครั้งแรก
ฉันท์อัตราส่วนของคนหรือของมนุษยชาติอธิบายพระเจ้า เขาหันไป
"พ่อศักดิ์สิทธิ์โบราณ" คือพระเจ้าและทำให้ผมชื่นชมบทกวีของโลกใน
ท้องฟ้ามองขึ้น ความขัดแย้ง "ให้ศีลให้พรฟ้าผ่า" หมายถึงความสับสนของพระเจ้าใน
อาจจะดูเหมือนเป็นการลงโทษ แต่ยังมีน้ำใจศาสนาคริสต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าเราทุ่มเทตัวเองส่วน contentwise ในการวิเคราะห์ที่เรารัฐที่เกอเธอธิบายในความสัมพันธ์
บท ersten ของมนุษย์หรือมนุษย์ที่ต้องการพระเจ้า เปลี่ยนเป็นพ่อว่าพ่อ
ตามมาตรฐาน"ยุคเก่าแบบบริสุทธิ์"พระเจ้าได้รับรางวัลและได้ร้องที่ผมพอใจรักโดยโลกใน himmel เด่น
มองขึ้น ความมหัศจรรย์ที่"พระพรฟ้าแลบ"จุดในสหรัฐของพระเจ้าฉัน
ตามมาตรฐานลงโทษนับถือศาสนาคริสต์ในนอกจากนี้ยังใจบุญจะปรากฏสามารถ