Der Alibaba riss mich aus meinen Ge

Der Alibaba riss mich aus meinen Gedanken.
„Gehst du allein hin oder soll ich dich begleiten?"
„Wohin?", fragte ich. Dabei wusste ich ganz genau, was et meinte.
„Zur GOLDENEN GANS natürlich!"
Ich hatte schon nicht zum Herbert Plank gewollt! Ich hat¬te auch nicht zum Getupften gewollt! Und zur GOLDENEN GANS wollte ich erst recht nicht. Was sollte ich denn dort? Und der rote BMW stand ja angeblich nicht mehr vor der Tür! Mir reichte es! Ich glaube, ich wollte einfach nicht noch mehr von meiner Schwester erfahren. Das passte ja alles nicht zu der Ilse, die ich kannte. Das war eine fremde Ilse! Die wollte ich nicht kennen lernen!

„Also, was ist?", forschte der Alibaba. „Die Rückertgasse ist
gleich dahinten." Er zeigte zum Park hin. „Wir könnten den Schuppen ja einmal besichtigen!"
Ich wagte nicht zu widersprechen. Brav marschierte ich neben ihm zur GOLDENEN GANS. Ich hatte angenommen, dass der Alibaba bloß das Haus - von außen – besichtigen wollte. Aber er marschierte auf die Restauranttür zu, riss sie auf und betrat das Lokal. Mir blieb nichts anderes übrig, als ihm zu folgen.
Bloß an zwei Tischen saßen Gäste. Wir setzten uns an einen Tisch hinter einem Fenster. Eine Kellnerin kam und fragte nach unseren Wünschen. Ich wusste nicht recht, was ich mir wünschen sollte.
Ich sagte zum Alibaba: „Ich nehme dasselbe wie du!"
„Dann zweimal Würstel mit Senf, zweimal Kirschtorte und zweimal einen halben Liter Apfelsaft", bestellte der Alibaba. Die Kellnerin ging weg, ich flüsterte dem Alibaba zu: „Aber so viel Geld habe ich nicht!"
„Du bist eingeladen", sagte der Alibaba großzügig. Ich wollte mich bedanken, doch dazu kam ich nicht, denn die Tür ging wieder auf und ein Mann, doppelt so groß und doppelt so dick wie der Alibaba, also so groß und so dick wie ein Grizzlybär, kam zur Tür herein. Hinter ihm her ein riesiger Hund.
Der Mann hatte eine blaue Wollmütze auf dem Kopf, eine Schürze vor dem Bauch und Holzschuhe an den Füßen. Ich kann das Alter von erwachsenen Leuten schwer schätzen, aber dass der Mann älter als mein Vater war, war ich mir sicher. Aber die Kellnerin sagte zu ihm: „Grüß Gott, Herr Chef!"
Und die Leute, die bei dem einen Tisch saßen, riefen: „Da kommt ja der Wirt! He Wirt, wie wäre es mit einem schnel¬len Kartenspiel?"
Der Wirt nahm seine blaue Wollmütze vom Kopf. „Keine Zeit, Leute", sagte er. „Ich muss gleich wieder losfahren!" „Du, Alibaba", sagte ich leise. „Dass meine Schwester mit dem alten Halbaffen eine Liebschaft gehabt hat, ist unmög¬lich!"
„Nichts ist unmöglich", flüsterte der Alibaba.
Ich hob die rotweiß karierten Vorhänge vom Fenster ein wenig hoch.
„Und ein roter BMW steht auch nicht da", sagte ich.
Der Alibaba schaute auch aus dem Fenster. „Hast Recht", sagte er.
„Von dem, was uns der Getupfte erzählt hat", sagte ich, „stimmt nur der Hund!"

Aber der Alibaba war sich sicher, dass der Getupfte nicht gelogen hatte. Er griff nach meiner Hand. „Irgendwie lässt sich jedes Rätsel lösen", sagte er. „Wir kommen schon noch dahinter!" Und dann brachte die Kellnerin die Apfelsäfte und die Würstel und die Torten und der Alibaba sagte zu mir, ich solle schnell essen, weil wir ins Kino gehen. Dort sei er mit dem Nikolaus verabredet. Er schien nicht den ge¬ringsten Zweifel daran zu haben, dass ich ins Kino wollte. „Ich muss heim", sagte ich.
Er lachte mich aus. „Was heißt da müssen?"
Weil ich mir nicht schon wieder anhören wollte, dass man sich von den Eltern nichts verbieten lassen darf, sagte ich: „Ich geh gar nicht gern ins Kino!"
Ja, gibt es denn so etwas?", staunte der Alibaba und stopfte Würstel und nachher Torte in sich hinein und spülte Apfel¬saft nach. „Zahlen!", rief er dann, und die Kellnerin kam, und er gab ihr mehr Geld, als ich in einem Monat Taschen¬geld bekomme.

„Begleite mich wenigstens bis zum Kino", sagte er, als wir aus der GOLDENEN GANS auf die Straße traten.
Ich schaute auf die Uhr. Es war Viertel nach fünf. Ich bekam einen Schreck. Ich hätte schon um fünf Uhr wieder daheim sein sollen. Aber ich wollte dem Alibaba nicht erzählen, wie das mit der Mama und der Amtsrätin und der Pünkt¬lichkeit war. So einer hat dafür kein Verständnis. Und ich dachte mir auch: Na gut! Jetzt komme ich sowieso schon zu spät, jetzt gibt es sowieso schon einen Krach! Also kann ich ihn auch noch zum Kino begleiten!
Vor dem Kino war nicht nur der Nikolaus. Es war auch sein kleiner Bruder da. Und aus meiner Klasse drei Kinder. Sie haben alle gesagt, dass ich doch ins Kino mitkommen soll. Und der Alibaba ging zur Kinokasse und kaufte eine Karte für mich. Und der Nikolaus sagte, es sei „super", dass ich mitgekommen sei. Und die drei Kinder aus meiner Klasse freuten sich auch, dass ich da war. Und sie waren alle so lustig. Und ich wollte einfach bei ihnen bleiben! Zwischen ihnen stehend, kam es mir auf einmal ganz normal vor, ins Kino zu gehen, ohne vorher daheim Bescheid zu sagen.
Nach dem Kino bin ich dann sofort nach Hause gelaufen, was mir gar nicht so leicht fiel, weil die anderen noch vor dem Kino h

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาลีบาบาริพมาฉันจากความคิดของฉัน"คุณจะไม่เพียงอย่างเดียว หรือควรจะไปกับคุณ" "ที่ไหน" ผมถาม นี้ ฉันรู้ว่า et ที่กล่าวว่า"การห่านทองคำแน่นอน"ก็ไม่อยากได้ไม้กระดานเฮอร์เบิร์ต อยาก hat¬te ไปยังพื้นที่ และห่านทองคำไป ฉันไม่ได้เดินทาง ฉันมี และแดง BMW ใช่คาดคะเนไม่ได้ยืนอยู่ที่ประตู มันก็เพียงพอสำหรับฉัน ผมคิดว่า อยากจะเรียนรู้จากน้องสาวของฉันไม่ยิ่ง ที่พอดีกับ Ilse ฉันรู้ ที่เป็น Ilse ที่แปลก เป็นผมไม่รู้ว่า"ดังนั้นสิ่งของ? ", วิจัยอาลีบาบา "ซอยของ Rückert คือกลับมี" เขาถูกชี้ไปสวนสาธารณะ "เราสามารถแม้กระทั่งไปลูก"ผมกล้าไม่เถียง เวลา ฉันเดินกับเขาไปห่านทองคำ ฉันมีคาดว่า อาลีบาบาที่ต้อง การเพียงแวะไปเยี่ยมบ้าน- จากภาย นอก- แต่เขาเดินไปทางประตูห้องอาหาร ฉีกมัน และป้อนอาหาร ผมก็ทำตามเขาท่านเพียงนั่งอยู่ที่ตารางสองตาราง เรานั่งที่โต๊ะข้างหน้าต่าง พนักงานเสิร์ฟมา และถามเกี่ยวกับความต้องการของเรา ผมค่อนข้างไม่สามารถรู้ว่าสิ่งที่ผมต้องการดูกล่าวว่า อาลีบาบา: ฉันเหมือนคุณ "„Dann zweimal Würstel mit Senf, zweimal Kirschtorte und zweimal einen halben Liter Apfelsaft", bestellte der Alibaba. Die Kellnerin ging weg, ich flüsterte dem Alibaba zu: „Aber so viel Geld habe ich nicht!"„Du bist eingeladen", sagte der Alibaba großzügig. Ich wollte mich bedanken, doch dazu kam ich nicht, denn die Tür ging wieder auf und ein Mann, doppelt so groß und doppelt so dick wie der Alibaba, also so groß und so dick wie ein Grizzlybär, kam zur Tür herein. Hinter ihm her ein riesiger Hund.Der Mann hatte eine blaue Wollmütze auf dem Kopf, eine Schürze vor dem Bauch und Holzschuhe an den Füßen. Ich kann das Alter von erwachsenen Leuten schwer schätzen, aber dass der Mann älter als mein Vater war, war ich mir sicher. Aber die Kellnerin sagte zu ihm: „Grüß Gott, Herr Chef!"Und die Leute, die bei dem einen Tisch saßen, riefen: „Da kommt ja der Wirt! He Wirt, wie wäre es mit einem schnel¬len Kartenspiel?"Der Wirt nahm seine blaue Wollmütze vom Kopf. „Keine Zeit, Leute", sagte er. „Ich muss gleich wieder losfahren!" „Du, Alibaba", sagte ich leise. „Dass meine Schwester mit dem alten Halbaffen eine Liebschaft gehabt hat, ist unmög¬lich!"„Nichts ist unmöglich", flüsterte der Alibaba. Ich hob die rotweiß karierten Vorhänge vom Fenster ein wenig hoch.„Und ein roter BMW steht auch nicht da", sagte ich. Der Alibaba schaute auch aus dem Fenster. „Hast Recht", sagte er."จากสิ่ง resemble ด่างบอกเรา" บ้าง "เป็นเพียงสุนัขแต่อาลีบาบาแน่ใจว่า ไม่ได้โกหก resemble ด่าง เขาคว้ามือของฉัน เขากล่าวว่า "อย่างใดแต่ละปริศนาจะสามารถแก้ไขได้" "เราค้นหาได้" แล้วพนักงานเสิร์ฟนำน้ำผลไม้แอปเปิ้ล และไส้กรอก และเค้ก และอาลีบาบากล่าวว่า ฉัน ผมควรกิน เพราะเราไปดูภาพยนตร์ เขาได้วันที่กับซานตาคลอส เหมือนกับว่า อยากในภาพยนตร์ข้อสงสัย ge¬ringsten ไม่มี "เราต้องได้บ้าน" ผมกล่าว เขาหัวเราะเยาะผม "สิ่งที่หมายถึงมีการได้หรือไม่" เพราะอีกไม่อยากฟัง ว่า บ้านพ่อแม่อาจจะไม่มีอะไร ฉันกล่าวว่า: "ฉันไม่เหมือนในโรงภาพยนตร์"ใช่ มีบางสิ่งบางอย่าง? marveled ที่อาลีบาบา และยัดไส้ไส้กรอกและเค้กกระเด็นเมื่อจะหลัง Apfel¬SAFT และใน เขาเรียกว่า "เบอร์" จากนั้น และพนักงานเสิร์ฟมา และเขาให้เงินเธอมากกว่าที่ฉันได้รับในแต่ละเดือน TASCHEN¬Geld"เข้าร่วมฉันน้อยถึงโรงภาพยนตร์" เขากล่าวว่า ขณะที่เราก้าวออกมาจากห่านทองคำบนถนน ผมมองที่นาฬิกา ก็สี่ถึงห้า ผมตกใจ ควรมีเวลา 5 น.กลับบ้าน แต่ผมอยากจะบอกอาลีบาบา เป็นแม่ และ Amtsrätin และ Pünkt¬lichkeit หนึ่งจะไม่เข้าใจมัน และยังคิดว่า: ทุกอย่าง ตอนนี้ผมอยู่ปลายต่อไป ตอนนี้มีไม้ ดังนั้น ฉันสามารถเดินทางไปดูหนังก่อนที่โรงละครไม่เพียงซานตาคลอส ทั้งยังเป็นน้องชายของเขา จากชั้นสามเด็ก คุณได้กล่าวว่า ทุกสิ่งที่ฉันควรจะเข้าร่วมในโรงภาพยนตร์ และอาลีบาบาไปสำนักงานกล่อง และซื้อบัตรค่ะ และนิโคลัสที่กล่าวว่า "ซุปเปอร์" ที่ฉันได้มาด้วย และ 3 คนในชั้นเรียนของฉัน rejoiced นั่น และพวกเขาก็ตลกมาก และอยากจะขอพวกเขา ระหว่างพวกเขา เหมือนปกติทันที โดยไม่เคยกลับบ้านให้ในโรงภาพยนตร์หลังจากภาพยนตร์ ผมทันที เป็นอะไรไม่ง่ายสำหรับฉัน เพราะอื่น ๆ ก่อนชมภาพยนตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาลีบาบาที่ดึงฉันออกมาจากความคิดของฉัน„ gehst คนเดียวหรือคุณต้องการให้ฉันไปกับคุณ " " " " " " " ? ? ? ? ? ? ?" " " " " " ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " ฉันถาม ผมรู้ว่ามันหมายถึงอะไร ," " " " " " ห่านทองคำ " แน่นอน ! ! ! ! ! ! !ฉันก็ไม่ได้อยากที่จะเฮอร์เบิร์ตบอร์ด ! ! ! ! ! ! ! และฉันก็ไม่อยากจะ getupften หมวกนี้ที ! ! ! ! ! ! ! ห่านทองคํา , ฉันคิดว่ามันเป็น . ฉันต้องไปที่นั้นได้อย่างไร ? ? ? ? ? ? ? และสีแดง BMW จะไม่เรียกที่หน้าประตู ! ! ! ! ! ! ! ฉันพอแล้ว ! ! ! ! ! ! ! ฉันคิดว่าฉันไม่ต้องการที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับน้องสาวของฉัน ทั้งหมดนี้มันไม่เหมาะกับเธอฉันก็จะรู้ เธอเป็นคนแปลกหน้า ! ! ! ! ! ! ! ฉันก็ไม่อยากจะรู้ ! ! ! ! ! ! !" อะไร ? " อาลีบาบาและมีส่วนร่วมในการวิจัย " มันเป็น ckertgasse r üนั่นไง . . . . . " เขาเปิดเผยในสวนสาธารณะ " เราสามารถขจัดรังแคเป็นครั้งแรก ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "ผมไม่ได้ไม่เห็นด้วยกับ ฉันเดินข้างๆเขาห่านทองคํา ผมเชื่อว่าอาลีบาบาจากภายนอกเข้าบ้านแค่อยาก แต่เขาได้บอกกับ restaurantt ü r และฉีกพวกเขาเดินเข้าไปในร้านอาหาร ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตามเขาเป็นเพียงหนึ่งในสองนั่งอยู่ที่โต๊ะของแขก เรานั่งที่โต๊ะด้านหลังของหน้าต่าง พนักงานเสิร์ฟถามความต้องการของเรา ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องการอะไรฉันกล่าวว่า : " ผมกับอาลีบาบาเป็นเท่าที่คุณ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "" ไส้กรอกและมัสตาร์ดเค้กสองครั้งสองครั้งสองครั้งสั่ง " ไพน์แอปเปิ้ล , อาลีบาบา พนักงานเสิร์ฟเดินมา " ฉันกระซิบ " อาลีบาบา , ฉันไม่มีเงินมากขนาดนั้น ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "" คุณหมายถึง " อาลีบาบาใจดีเชิญ ฉันต้องการจะกล่าวขอบคุณคุณแต่ผมไม่ไปเพราะประตูกลับไปสองครั้งและหนึ่งครั้งเพื่ออาลีบาบา , 2 หนามากหนาเป็นหมีมาเปิดประตูเข้ามา หลังเขาสุนัขขนาดใหญ่เขามีสีฟ้าหมวกบนศีรษะเป็นผ้ากันเปื้อนก่อนท้องและเท้าของรองเท้า ฉันอาจเป็นเรื่องยากที่จะประเมินอายุของผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แต่คนที่แก่กว่าพ่อฉัน , ฉันแน่ใจว่า แต่พระเจ้าตรัสกับเขาว่า„กรัมüßพนักงาน , เจ้านาย ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "คนที่นั่งอยู่ในโต๊ะร้องอุทาน : " ครับอาจารย์ ! ! ! ! ! ! ! เฮ้ , เจ้านาย schnel ¬เลนเกมเล่นไพ่คนเดียว " " " " " " " ? ? ? ? ? ?หมวกสีฟ้าของเขาหัวของเขา คนไม่มีเวลา , " เขากล่าวว่า " ฉันต้องไปเดี๋ยวนี้ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " " อาลีบาบา " ผมกระซิบ " น้องสาวของฉันมีการย้ายจากที่เก่าเป็นลิง unm liches ö g ซึ่ง ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "" ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ " เธอกระซิบอาลีบาบาผมยก rotwei ßรางม่านหน้าต่างที่จุดสูงเล็กน้อย" สีแดงรถ BMW ไม่ได้อยู่ในนี่ " ฉันพูดอาลีบาบายังมองออกไปนอกหน้าต่าง " ใช่ " เขากล่าวว่า" เหตุผลอะไรบอกเราว่า " ฉันพูด„ stimmt หมา ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "มั่นใจว่าสาเหตุของการไม่โกหกแต่อาลีบาบา เขาคว้ามือฉัน „ irgendwie สามารถแก้ปริศนาทั้งหมด , " เขากล่าวว่า " เราสามารถอยู่ด้านหลัง ! ! ! ! ! ! ! แล้วให้พนักงาน apfels และ fte และไส้กรอกและเค้กและอาลีบาบากล่าวว่าผมควรอย่างรวดเร็วเพราะเรากินไปชมภาพยนตร์ เขามีนัดกับนิโคลัส ดูเหมือนเขาจะไม่เรียกว่าพี่ ringsten สงสัยอยากไปดูหนัง " ฉันอยากกลับบ้าน " ฉันพูดเขาหัวเราะเยาะฉัน " " " " " " " ต้องการอะไร ? ? ? ? ? ? ?เพราะผมไม่ได้ต้องการที่จะได้ยินเสียงเธออีกครั้งกับผู้ปกครองไม่ควรห้ามและฉันกล่าวว่า " ผมไม่คิดจะไปดูหนังไป ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "ใช่มีอะไรเหรอ ? " ที่น่าตื่นตาตื่นใจของอาลีบาบาและเอาไส้กรอกและเค้กในตัวเองและ apfel ¬ saft ล้าง " " " " " " " „ zahlen ! ! ! ! ! ! ! เขาร้องไห้แล้วพนักงานมาเขาจะให้เงินมากขึ้นในหนึ่งเดือนเมื่อฉันได้รับการกระโดดใน geld taschen„ begleite อย่างน้อยก็จนกว่าภาพยนตร์ของฉัน " เขากล่าวว่าเมื่อเราเกิดขึ้นในถนนจากห่านทองคำผมมองนาฬิกา มันเป็นห้าโมงสิบห้านาที ฉันตกใจมาก ผมห้านาฬิกากลับมา แต่ผมชอบอาลีบาบาไม่ได้บอกคุณกับแม่และ amtsr และ tin และ p ü nkt lichkeit ¬ มีความเข้าใจในลักษณะ ฉันคิดว่าฉันก็สบายดี ! ! ! ! ! ! ! ผมตอนนี้มันสายไปแล้วยิง ! ! ! ! ! ! ! งั้นผมจะพาคุณไปชมภาพยนตร์ในโรงภาพยนตร์ไม่ได้เป็นซานตาคลอส เพราะนั่นคือพี่ชายของเขา สามเด็กและนักเรียนของฉัน พวกเขาบอกว่าฉันไปโรงหนัง อาลีบาบาและคนที่ไปซื้อแผนที่ให้ผม . . . . . . . ชายชรากล่าวว่ามันเป็น " ใช่ " ฉันมา และสามเด็กจากห้องผมก็ดีใจมากที่ผมมี พวกเขาจะน่าสนใจมาก ผมแค่อยากจะอยู่กับคุณ ! ! ! ! ! ! ! ฉันยืนระหว่างพวกเขาและที่เป็นปกติของโปรแกรมดูหนังในบ้านที่ไม่รู้จักหลังจากหนังจบฉันก็กลับบ้านและคุณจะให้ฉัน