Es gibt viele Lieder über die Liebe

Es gibt viele Lieder über die Liebe. Die einen handeln vom Suchen, die anderen vom Finden. Manche von den Zweifeln, die jeden Liebenden heimsuchen. Andere von Verlust und Betrug. Vom Scheitern dagegen erzählen wenige. Zu scheitern bedeutet, sich selbst die eigenen Fehler eingestehen zu müssen – nichts, worüber man gerne spricht. Dass darin aber auch eine große Kraft liegt, wird leicht übersehen. Julian Friedrich hat mit dem dritten Album „Montag“ eine Ode an die Schönheit des Scheiterns geschrieben. Es handelt von Verlust, von Versagen und dem Mut, sich beides einzugestehen. Um daraus zu lernen, daran zu wachsen. Letztlich, erwachsen zu sein.

Julian Friedrich und Dominik Pobot sind Montag. Nach einer zweiten Stunde Null, flüchtet sich Pobot in ein Musikstudium, Friedrich ins Studio. Seine Karriere begann als Serien-Schauspieler im Vorabendprogramm. Er hat sie aufgegeben, um Musik zu machen. Seine Ausbildung als klassischer Musiker half ihm dabei: Friedrich komponiert, textet, singt und arrangiert in Eigenregie. Sich ganz auf seine Musik zu verlassen, ist eine mutige Entscheidung. Er riskiert, legt sein Können in die Waagschale und gewinnt. Die federleichten Streichersätze, die viele der Stücke auf „Montag“ tragen, die elektronischen Elemente („Heute ist Montag“) und die Backgroundvocals entstehen zu großen Teilen nicht im Studio, sondern zuhause, in seiner Wohnung. Dadurch bekommt das Album eine Räumlichkeit, die besonders im sanften Song „Morgens“ eine eigenwillige Wirkung entfaltet: das Klavier ist gedämpft (der Nachbarn wegen) und nahezu unhörbar nimmt im Hintergrund der Tag seinen Lauf – Kinder lachen auf der Straße, Vögel zwitschern, der Wasserhahn tropft und eine Tür fällt ins Schloss. Das ist Alltag, so banal und gleichzeitig wunderschön, wie ihn Friedrich auf diesem Album beschreibt. „Wir klettern über die Freibadschranken, die Liegewiese wird zum Tanzflur gemacht“ heißt es im sorglosen „Sommernacht“, einem Lied über den Moment, wenn die Liebe zwei Menschen am Schlafittchen packt. „Part 2“ greift diese Stimmung auf, rockt, ganz der Euphorie der Liebe ergeben. Doch selbst in diesen beiden Stücken lässt er einen nicht vergessen, dass nichts selbstverständlich ist: es ist der Zufall, der zwei Menschen einander in die Arme treibt. Ob sie als Einheit bestehen können, ungewiss.

Fast drei Jahre hat Julian Friedrich an diesem Album gearbeitet. Sechs Monate davon zurückgezogen in einem Haus in Italien, um nach Trennungen „wieder zu mir zu finden“, wie er sagt: „Nur ich, mein alter Benz und ein paar Instrumente im Kofferraum.“ Seine Gedanken über das Scheitern finden sich in den getragenen, anrührenden Songs „Was wir sagen“ und "Ruinen“. „Verwitterte Sprache, die nur wie Liebe klingt“ heißt es da und „es ist nur Hoffnung, die wir letztlich aufgeben.“ Die Versöhnung mit sich selbst beschreibt dann auch das letzte Stück auf der Platte, „Part 3“. Unter die Geigen von Julian mischt sich die Unbeschwertheit von Dominiks Banjo – wenn man sich aufgerafft hat, ist es plötzlich ganz einfach, weiterzugehen. Montag klingt erwachsener, Friedrich ist sich selbst mit diesem Album tatsächlich ein Stück näher gekommen. Pobot auch. Und deswegen haben sich die Beiden auch nach langem Zögern erlaubt, ein Cover einzuspielen: „Tausend Jahre sind ein Tag“ von Udo Jürgens. Ein Lied, das sie und so manchen von uns durch die Kindheit begleitet hat. Ein Lied über das Erwachsenwerden.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีเพลงมากมายเกี่ยวกับความรัก พระราชบัญญัติหนึ่งของการค้นหา ค้นหาผู้อื่น บางข้อสงสัยที่ทุกคนรักหลอน สูญเสียอื่น ๆ และฉ้อโกง กี่บอกล้มเหลวเลย ล้มหมายถึงต้อง - ยอมรับความผิดพลาดของตัวเองเองไม่สิ่งเราอยากพูด ที่เป็นกองใหญ่อยู่ จะมองข้าม ฟรีดริช Julian ได้เขียนการ ode เพื่อความสวยงามของความล้มเหลวกับอัลบั้มที่สามใน "วันจันทร์" มันจะเกี่ยวกับการสูญเสีย ความล้มเหลว และความกล้าที่ยอมรับทั้ง ลำดับการเรียนรู้ การเจริญเติบโต ในที่สุดจะเป็นผู้ใหญ่ Julian Friedrich und Dominik Pobot sind Montag. Nach einer zweiten Stunde Null, flüchtet sich Pobot in ein Musikstudium, Friedrich ins Studio. Seine Karriere begann als Serien-Schauspieler im Vorabendprogramm. Er hat sie aufgegeben, um Musik zu machen. Seine Ausbildung als klassischer Musiker half ihm dabei: Friedrich komponiert, textet, singt und arrangiert in Eigenregie. Sich ganz auf seine Musik zu verlassen, ist eine mutige Entscheidung. Er riskiert, legt sein Können in die Waagschale und gewinnt. Die federleichten Streichersätze, die viele der Stücke auf „Montag“ tragen, die elektronischen Elemente („Heute ist Montag“) und die Backgroundvocals entstehen zu großen Teilen nicht im Studio, sondern zuhause, in seiner Wohnung. Dadurch bekommt das Album eine Räumlichkeit, die besonders im sanften Song „Morgens“ eine eigenwillige Wirkung entfaltet: das Klavier ist gedämpft (der Nachbarn wegen) und nahezu unhörbar nimmt im Hintergrund der Tag seinen Lauf – Kinder lachen auf der Straße, Vögel zwitschern, der Wasserhahn tropft und eine Tür fällt ins Schloss. Das ist Alltag, so banal und gleichzeitig wunderschön, wie ihn Friedrich auf diesem Album beschreibt. „Wir klettern über die Freibadschranken, die Liegewiese wird zum Tanzflur gemacht“ heißt es im sorglosen „Sommernacht“, einem Lied über den Moment, wenn die Liebe zwei Menschen am Schlafittchen packt. „Part 2“ greift diese Stimmung auf, rockt, ganz der Euphorie der Liebe ergeben. Doch selbst in diesen beiden Stücken lässt er einen nicht vergessen, dass nichts selbstverständlich ist: es ist der Zufall, der zwei Menschen einander in die Arme treibt. Ob sie als Einheit bestehen können, ungewiss. Fast drei Jahre hat Julian Friedrich an diesem Album gearbeitet. Sechs Monate davon zurückgezogen in einem Haus in Italien, um nach Trennungen „wieder zu mir zu finden“, wie er sagt: „Nur ich, mein alter Benz und ein paar Instrumente im Kofferraum.“ Seine Gedanken über das Scheitern finden sich in den getragenen, anrührenden Songs „Was wir sagen“ und "Ruinen“. „Verwitterte Sprache, die nur wie Liebe klingt“ heißt es da und „es ist nur Hoffnung, die wir letztlich aufgeben.“ Die Versöhnung mit sich selbst beschreibt dann auch das letzte Stück auf der Platte, „Part 3“. Unter die Geigen von Julian mischt sich die Unbeschwertheit von Dominiks Banjo – wenn man sich aufgerafft hat, ist es plötzlich ganz einfach, weiterzugehen. Montag klingt erwachsener, Friedrich ist sich selbst mit diesem Album tatsächlich ein Stück näher gekommen. Pobot auch. Und deswegen haben sich die Beiden auch nach langem Zögern erlaubt, ein Cover einzuspielen: „Tausend Jahre sind ein Tag“ von Udo Jürgens. Ein Lied, das sie und so manchen von uns durch die Kindheit begleitet hat. Ein Lied über das Erwachsenwerden.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีหลายเพลงที่เกี่ยวกับความรักที่มี การกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งของการค้นหาคนอื่น ๆ จากการหา บางส่วนของข้อสงสัยที่หลอกหลอนคนรักแต่ละ อื่น ๆ ของการสูญเสียและการฉ้อโกง จากความล้มเหลวของมืออื่น ๆ ที่จะบอกไม่กี่ วิธีการที่จะล้มเหลวที่จะมีการยอมรับความผิดพลาดของคนที่ตัวเอง - ไม่มีอะไรที่จะพูดเช่น แต่ที่อยู่ในนั้นเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่จะมองข้ามได้อย่างง่ายดาย จูเลียนเฟรเดอริเขียนกับอัลบั้มที่สาม "จันทร์" บทกวีเพื่อความงามของความล้มเหลวที่ มันเป็นเรื่องของการสูญเสียของความล้มเหลวและความกล้าหาญที่จะยอมรับทั้งสอง เพื่อที่จะเรียนรู้จากมันเติบโตได้ และท้ายที่สุดไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่. จูเลียนฟรีดริชและโดมินิ Pobot เป็นวันจันทร์ หลังจากที่ศูนย์สองชั่วโมง, Pobot ฟรีดริชที่หลบภัยในการศึกษาดนตรีในสตูดิโอ เขาเริ่มอาชีพของเขาในฐานะนักแสดงต่อเนื่องในช่วงเย็น เขาได้รับการขึ้นเพื่อที่จะทำให้เพลง การฝึกอบรมของเขาในฐานะนักดนตรีคลาสสิกช่วยให้เขา: ฟรีดริชสำรวมเขียนร้องเพลงและจัดในบ้าน อาศัยทั้งหมดในเพลงของเขาคือการตัดสินใจที่กล้าหาญ เขาเสี่ยงทำให้ทักษะของเขาที่จะแบกและชนะ การจัดสตริงเบาที่เชื่อมโยงไปยัง "จันทร์" ใส่หลายชิ้นที่องค์ประกอบอิเล็กทรอนิกส์ ("วันนี้เป็นวันจันทร์") และร้องเกิดขึ้นส่วนใหญ่ไม่ได้อยู่ในสตูดิโอ แต่ที่บ้านในอพาร์ตเมนต์ของเขา นี้จะช่วยให้อัลบั้มห้องสำหรับ "เช้า" แผ่ออกผลที่มีนิสัยแปลกโดยเฉพาะในเพลงที่อ่อนโยน: เปียโนที่มีการปิดเสียง (เพื่อนบ้านเพราะ) และเกือบจะไม่ได้ยินดำเนินการบันทึกพื้นหลังของวันที่วิ่ง - เด็กหัวเราะอยู่บนท้องถนนนกร้องเจี๊ยก ๆ ที่ ก๊อกน้ำหยดและประตูปิดดังปัง นั่นคือชีวิตดังนั้นดาษดื่นและในเวลาเดียวกันที่สวยงามเป็นมันอธิบายฟรีดริชในอัลบั้มนี้ "เราปีนข้ามอุปสรรคสระว่ายน้ำสนามหญ้าจะทำไปที่ห้องโถงเต้นรำ" กล่าวว่าไม่ห่วง "คืนฤดูร้อน", เพลงที่เกี่ยวกับช่วงเวลาที่เมื่อความรักของคนสองคนโดยคว้าคอ "ส่วนที่ 2" จะใช้เวลาถึงอารมณ์นี้หินให้ความรู้สึกสบายค่อนข้างแห่งความรัก แต่แม้ในทั้งสองชิ้นที่เขาไม่สามารถลืมคนหนึ่งว่าไม่มีอะไรที่เป็นตัวเองชัดเจน: มันเป็นเรื่องบังเอิญของคนสองคนขับรถอ้อมกอดของกันและกันได้ ไม่ว่าพวกเขาสามารถอยู่ในฐานะที่เป็นองค์กรเดียววันที่แน่นอน. เกือบสามปีที่มีจูเลียนฟรีดริชทำงานในอัลบั้มนี้ หกเดือนที่ถอยกลับไปที่บ้านในอิตาลีหลังจากการแยก "เพื่อค้นหาอีกครั้งกับผมว่า" ในขณะที่เขากล่าวว่า. "แต่ผมเบนซ์เก่าของฉันและเครื่องมือที่ใช้ในไม่กี่แห่งในลำต้น" ความคิดของเขาเกี่ยวกับความล้มเหลวที่สามารถพบได้ในการสนับสนุน เพลงปลุกใจวิญญาณ "สิ่งที่เราพูดว่า" และ "ซากปรักหักพัง". "ภาษา Weathered ที่เสียงเช่นเดียวกับความรัก" มันบอกว่าและ "มันเป็นเพียงแค่หวังว่าเรายอมแพ้ในที่สุด." กลับไปคืนดีกับตัวเองแล้วยังอธิบายถึงชิ้นสุดท้ายที่ . ในจาน "ส่วนที่ 3" ไวโอลินจูเลียนผสมแสงจิตของโดมินิกแบนโจ - ถ้าคุณได้ดึงตัวเองด้วยกันก็จู่ ๆ ก็ค่อนข้างง่ายที่จะไปในเสียงจันทร์ผู้ใหญ่มากขึ้นฟรีดริชเองก็เป็นจริงพร้อมกับอัลบั้มชิ้นนี้ Pobot ยังใกล้ชิดและที่ว่าทำไมทั้งสองได้รับการยอมรับแม้หลังจากลังเลยาวบันทึกปก: .. "Tausend Jahre sind ein แท็ก" โดย Udo Jürgensเพลงที่มีมาพร้อมกับมันได้และบางส่วนของเราผ่านวัยเด็ก .. เพลงที่เกี่ยวกับการเจริญเติบโตขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีหลายเพลงเกี่ยวกับความรักของเราได้ การกระทำของการค้นหา , การค้นหาอื่น บางส่วนของยังสงสัยว่าการลงโทษได้รักทุกครั้ง การสูญเสียการฉ้อโกงและอื่นๆ จากความล้มเหลวให้อย่างไรก็ตามบอกเพียงไม่กี่แห่ง ล้มเหลวหมายความว่าแม้จะเป็นเพียงการยอมรับข้อผิดพลาดของคุณเองเอง - ไม่มีอะไรที่จะรักที่จะพูดถึงเรื่องที่ได้ ว่าแต่มันยังเป็นพลังอันยิ่งใหญ่นั้นอยู่จะถูกมองข้ามไปได้อย่างง่ายดายJulian Friedrich ที่มีอยู่กับบุคคลที่สามที่มี " วันจันทร์ " อัลบั้ม ode เพื่อความสวยงามของการล้มเหลว มันเป็นการสูญเสียของของความล้มเหลวและความกล้าที่จะยอมรับความจริงที่ว่าทั้งสองอย่างได้ ในการสั่งซื้อเพื่อเรียนรู้จากการเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ในท้ายที่สุดจะเติบโตขึ้น
2
4 Julian Friedrich และ Dominik Pobot คือ : วันจันทร์ถึงวันได้ หลังจากการปรับค่าเป็นศูนย์ที่สองชั่วโมงในการเรียน Pobot flees เพลง , Friedrich เข้าไปในสตูดิโออาชีพการงานของเขาก็เริ่มเป็น Serien-Schauspieler ในได้ เขามีคนที่ล้มเลิกการสร้างเสียงเพลงได้ การฝึกซ้อมของเขาเป็นนักดนตรีคลาสสิคช่วยให้เขา : Friedrich เขียน , เขียน , ร้องเพลงและการจัดเรียงในของเราเอง ในการออกจากในดนตรีของเขาให้เป็นการตัดสินใจที่กล้าหาญ เขามีความเสี่ยงด้านความสามารถตั้งค่าเข้าไปในสมการและผู้ชนะ น้ำหนักเบา , Streichersatze