Nach 1848 setzte im Grenzboten eine

Nach 1848 setzte im Grenzboten eine heftige Kritik an der Metaphernüberladenheit der Restaurationslyrik, wie sie z. B. teilweise in den Gedichten Droste-Hülshoffs zu finden ist, ein, um der Entfernung der Lyriksprache von der Alltagssprache entgegenzuwirken. Dies zeigt sich z.B. in Hebbels Gedichten Ich und Du (1843), Ein Bild aus Reichenau (1848), Herbstbild (1852) und Liebesprobe (1854).
Die Lyriker im Realismus wollten in ihren Gedichten nicht etwas Realistisches darstellen, sondern eine poetische Welt zur Realität schaffen. Bedeutende deutschsprachige Lyriker im Realismus waren Storm, Fontane, Meyer, Keller und Ferdinand von Saar. Die lyrischen Werke dieser Autoren treten heute oft in den Schatten ihrer epischen Werke oder geraten fast in Vergessenheit.
C. F. Meyer verband in seinen Gedichten (Der römische Brunnen, Zwei Segel, Der schöne Tag, Auf dem Canal Grande) eine genaue Sinnliche Darstellung der Wirklichkeit mit einer symbolischen und subjektiven Deutung. Solche Gedichte werden auch Dinggedichte bezeichnet. Charakteristisch für sie ist, dass das Ding objektiv und distanziert betrachtet wird und alles Unwesentliche dabei vernachlässigt wird.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังปี 1848 แห่ง ความรุนแรงวิจารณ์ความหรูหราเทียบของคืนกวีนิพนธ์เช่นเป็นบางส่วนพบในบทกวีของ Droste Hülshoffs เริ่มในสังเส้นขอบ การถอนเอาเนื้อเพลงภาษาพูดประจำวัน ผมและคุณ E.g. นี้เห็นได้ชัดในบทกวี Hebbel (1843), รูปภาพของไรเคเนา(ปี 1848 แห่ง), รูปภาพฤดูใบไม้ร่วง (1852) และรักทดสอบ (1854)กวีในความสมจริงต้องแสดงสิ่งที่เป็นจริงในบทกวีของพวกเขา แต่สร้างบทกวีโลกกับความเป็นจริง วิชาภาษาเยอรมันภาษากวีในความสมจริงมีพายุ Fontane, Meyer เคลเลอร์ และ ซาร์เฟอร์ดินานด์ฟอน งานน้อยจอมของผู้เขียนเหล่านี้ก็มักจะในผลงานของมหากาพย์ หรือเกือบ เป็นให้อภัยC. F. Meyer เข้าร่วมในบทกวีของเขา (น้ำพุโรมัน เซลส์ 2 วันสวยงามบนแกรนด์คาแนล) แสดงการรับความรู้สึกถูกต้องของความเป็นจริงกับการตีความสัญลักษณ์ และตามอัตวิสัย บทกวีดังกล่าวทราบว่าสิ่งที่บทกวี ลักษณะสำหรับพวกเขาที่จะพิจารณาสิ่งเป็น และ dispassionately และรองทั้งหมดนี้เป็นที่ไม่มีกิจกรรมได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากที่ 1848, นั่งอยู่ใน Grenzboten วิจารณ์ที่รุนแรงของการรับรู้เกินคำอุปมาของบทกวีการฟื้นฟูเป็นก็คือการหาตัวอย่างเช่นเป็นส่วนหนึ่งของบทกวี Droste-Hülshoffเพื่อที่จะรับมือกับการกำจัดของภาษากวีในการพูดในชีวิตประจำวัน นี้เห็นได้ชัดตัวอย่างเช่นในบทกวี Hebbel ผมและเจ้า (1843) ภาพของ Reichenau (1848), ฤดูใบไม้ร่วง (1852) และความรักตัวอย่าง (1854).
กวีในความสมจริงไม่ได้เป็นตัวแทนบางสิ่งบางอย่างที่เหมือนจริงในบทกวีของพวกเขา แต่โลกบทกวีเพื่อ สร้างความเป็นจริง ที่สําคัญกวีภาษาเยอรมันในความสมจริงเป็นพายุ Fontane เมเยอร์, ​​ห้องใต้ดินและเฟอร์ดินานด์ฟอนซาร์ ผลงานของผู้เขียนโคลงสั้น ๆ เหล่านี้มักจะเกิดขึ้นในวันนี้ในร่มเงาของมหากาพย์ของพวกเขาหรือเกือบลืม.
CF เมเยอร์เข้าร่วมในบทกวีของเขา (น้ำพุโรมันสองแล่นเรือใบวันที่ดีในแกรนด์คาแนล) ตัวแทนที่ถูกต้อง Sensual ของความเป็นจริง การแปลความหมายสัญลักษณ์และอัตนัย บทกวีดังกล่าวยังจะเรียกว่าบทกวีสิ่งที่ มันเป็นลักษณะของพวกเขาว่าสิ่งที่ถือว่าเป็นวัตถุประสงค์และห่างไกลและทุกอย่าง unessential ที่ถูกทอดทิ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากที่ใช้ความรุนแรงอย่างการวิจารณ์ที่ 1848 เป็นการอุปมาอุปมัยของบทกวี floridness การคืนค่าการตั้งค่าให้เหมือนกับเนื้อร้องในบทกวี Droste Hülshoffs ในการค้นหาบางส่วนเช่นการสั่งซื้อจะเป็นในระยะทำงานได้กับบทกวีที่เนื้อร้องภาษาของภาษาที่ใช้ในชีวิตประจำวันในขอบ Messenger ได้ จุดนี้เองเช่นเพื่อการ Hebbels บทกวี I และคุณ ( เมื่อปี 1843 ) จะมีภาพจาก Reichenau 1848 ) ฤดูใบไม้ร่วง ( ภาพนี้ (1852) เป็นเรื่องความรักและตัวอย่าง ( 1854 )
ที่นักกวีในความสมจริงที่อยากให้เป็นตัวแทนของพวกเขาไม่ได้จริงในบทกวีค่อนข้างแต่ในการสร้างโลกแห่งบทกวีที่เป็นความจริงขึ้นมาได้ สิ่งสำคัญที่พูดภาษาเยอรมันในความสมจริงที่ถูกพายุพัดนักกวี , Fontane , ห้องเก็บไวน์ Meyer, Ferdinand ของริมแม่น้ำซาร์ได้ การทำงานของผู้เขียนเหล่านี้ Lyric Theatre ในปัจจุบันมักก้าวเข้าสู่มหากาพย์ของพวกเขาทำงานของเฉดสีหรือมาเกือบเข้า Vergessenheit ได้ 2
4 C F.เชื่อมต่อกับเย้ายวนใจที่แน่นอน Meyer เป็นตัวแทนของความเป็นจริงในบทกวี ( Roman ทั้งสองใบเรือที่วันที่สวยงามบนที่ Grand Canal ) พร้อมด้วยที่เป็นสัญลักษณ์และการแปลความหมายในเชิงอัตวิสัย นอกจากนั้นยังจะได้รับการกำหนดในบทกวีต่างๆเช่นสิ่งที่เชคสเปียร์ ของมันคือลักษณะที่ถือว่าเป็นสิ่งที่ปราศจากอคติและสงวนลิขสิทธิ์ทั้งหมดและดังนั้นจึงเป็นหนึ่งที่ไม่มีนัยสำคัญที่ละเลยไม่ได้