Schlussendlich und zu spät wird uns

Schlussendlich und zu spät wird uns bewusst
das Gestern bestimmt stets das Morgen
Zwischen grauen Türmen und endlos dunklen Tagen
wird stets Zuversicht gesät
Und während der Zeigerschlag erledigt, was wir nicht schaffen
ernten wir die Lügen
Momente der Unachtsamkeit lassen uns treiben
achtlos im Rausche des Moments
Dabei schon längst abgetrieben durch den Fluss des Lebens
sind wir ertrinkende auf dem Weg zum Grund
Starre Augen gleiten schwerelos
lichtlos, lautlos, totenstille
Nur ein kurzer Augenblick, der ewig erscheint
I'm sinking to the ground
carrying the weight of it all
Looking through the eyes of decay
as my kingdom collapses
Das Gestern bestimmt stets das Morgen
und bleibt der unbarmherzige Herr über das Sein

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในที่สุด และสายเกินไปได้รับทราบเมื่อวานนี้ววันพรุ่งนี้เสมอมืดระหว่างเสาเทาและวันที่สิ้นสุด คือหว่านความมั่นใจเสมอและใน ขณะที่เป่าชี้ไม่สิ่งที่เราทำเราเก็บเกี่ยวนี้ช่วงเวลาคือสามารถขับรถเราพิจารณาในการค่อย ๆ บอกช่วงเวลา มันขับแล้วปิดริมแม่น้ำแห่งชีวิต เรากำลังจมน้ำวิธีการด้านล่างตาแข็งเหิน weightlesslylichtlos เงียบเงียบ รางเพียง ช่วงเวลาสั้นที่ดูเหมือนว่าตลอดไปผม:จมไปพื้นน้ำหนักของมันทั้งหมดมองผ่านสายตาของการสลายตัวเป็นราชอาณาจักรของฉันพังทลายลงเมื่อวานนี้ววันพรุ่งนี้เสมอของหลักหินเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุดท้ายและที่สายเกินไปที่เราตระหนักดี
ว่าเมื่อวานนี้มักจะกำหนดช่วงเช้า
ระหว่างอาคารสีเทาและไม่มีที่สิ้นสุดวันที่มืด
ความเชื่อมั่นที่หว่านลงเสมอ
และในขณะที่ระเบิดตัวชี้ทำในสิ่งที่เราไม่สามารถทำ
เราเก็บเกี่ยวโกหก
ช่วงเวลาของความประมาทให้เราขับรถ
ไม่ระมัดระวังในการมึนเมาของช่วงเวลา
นี้ ไล่ออกแล้วโดยการไหลของชีวิต
เราจะจมน้ำในทางที่จะเป็นฐาน
ตาเหินแข็งไร้น้ำหนัก
มืดมิด, เงียบตายเงียบ
เพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ซึ่งจะปรากฏที่เคย
ฉันจมลงไปที่พื้น
แบกน้ำหนักของมันทั้งหมด
มองผ่านดวงตา ของการสลายตัว
เป็นอาณาจักรของเราพังทลายลงมา
เมื่อวานนี้มักจะกำหนดช่วงเช้า
และยังคงเป็นที่พระเจ้าทรงเมตตาของการเป็น