Nach dem Essen trug ich das Geschir

Nach dem Essen trug ich das Geschirr in die Küche und stellte es in das Spülbecken.
Die Mama war beim Oliver und der Tatjana im Zimmer. Ich hörte, wie sie aus einem Buch vorlas.
Der Kurt rollte den Fernsehapparat ins Schlafzimmer. Im Wohnzimmer kann er ja jetzt nicht mehr fernschauen, weil die Amtsrätin auf der Couch schläft, und die geht immer schon um elf Uhr zu Bett.

Ich dachte mir gerade: Für heute ist der Krach vorüber! Da klingelte es an der Wohnungstür. Halb zehn war es schon. Ich bekam Herzklopfen. Ich dachte mir: Um diese Zeit kommt doch kein Besuch mehr! Das muss mit der Ilse zusammenhängen! Das muss die Polizei sein! Und dann bekam ich noch mehr Herzklopfen, weil ich plötzlich dach¬te: Vielleicht ist es die Ilse selber!
Ich glaube, der Kurt dachte etwas Ähnliches, denn er starrte auf die Wohnungstür und rührte sich nicht. Es klingelte wieder.
„Ist vielleicht der Hausmeister", sagte der Kurt und wollte zur Tür hin. Da kam die Amtsrätin aus dem Wohnzimmer, rief „Was öffnet denn keiner?", überholte den Kurt und riss die Wohnungstür auf. Vor der Tür stand der Alibaba. Mit rosa Damenhut, Urgroßvatermantel und bemalten Jeans. Er lächelte die Amtsrätin freundlich an.
„Pardon", sagte er, „entschuldigen Sie die späte Störung, ich suche ..." Der Alibaba schaute, an der Amtsrätin vorbei, in die Diele hinein. „Ach, da ist ja mein Sweety!", rief er mir zu.
Die Amtsrätin hält Menschen, die wie der Alibaba aussehen, nicht für Gymnasiasten, sondern für ausgeflippte, vergam¬melte Typen, und vor solchen hat sie Angst. Sie wich vor dem Alibaba zurück und der Alibaba nahm das als Einla¬dung einzutreten.

Die Mama, der Oliver und die Tatjana waren auch in die Diele gekommen und schauten den Alibaba an. Der nahm den rosa Hut vom Kopf, nickte in die Runde, trat von einem Fuß auf den anderen und fühlte sich unbehaglich. Was ja kein Wunder war! Derart angestaunt zu werden ist nicht angenehm. Hilfesuchend schaute er mich an. Aber die Hilfe kam vom Kurt. Der sagte freundlich: „Guten Abend, junger Mann!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังอาหารเย็น ฉันเอาอาหารเข้าครัว และใส่ไว้ในอ่างแม่ท่านโอลิเวอร์และ Tatyana ในห้อง ฉันฟังเธออ่านจากหนังสือKurt รีดทีวีในห้องนอน ในห้องนั่งเล่น สามารถเขาตอนนี้ระยะไกลดู เพราะ Amtsrätin บนโซฟาหลับ และเธออยู่เสมอประมาณสิบเอ็ดโมงนอนเพียงแค่คิด: วันนี้ ความผิดพลาดมีมากกว่า แล้ว ก็รางประตู 9:30 ก็แล้ว ผมใจสั่น ผมคิดกับตัวเอง: ขณะนี้ แต่ไปไม่เป็น นี้ต้องถูกลิงค์ไป Ilse จะต้องมีตำรวจ แล้ว ผมยิ่งใจเต้น เนื่องจากผมก็ dach¬te: อาจจะเป็น Ilse ตัวเองผมคิดว่า Kurt คิดว่า คล้าย เขาจ้องไปที่ประตูด้านหน้า และไม่ขยับเขยื้อน มันรังอีกครั้ง"ภารโรงที, " กล่าวว่า Kurt และอยากไปประตู มา Amtsrätin ห้องนั่งเล่น ที่เรียกว่า "ซึ่งเปิดไม่มีใคร" overtook Kurt และฉีกเปิดประตู อาลีบาบาที่ยืนอยู่หน้าประตู พิ้งค์เลดี้หาดใหญ่และปู่ที่ดีเสื้อกับกางเกงยีนส์สี ยิ้มอยู่กรุณาที่ Amtsrätin "นิรโทษกรรม พระองค์ตรัสว่า, " ขอ สาย หา... " อาลีบาบาที่มอง Amtsrätin ในโถงทางเดินภายในที่ผ่านมา "โอ้ ใช่กวาดของฉันนี่! ", เขาเรียกฉันคนที่ดูเหมือนอาลีบาบาถือชนิด Amtsrätin ไม่ได้ สำหรับนักเรียน แต่สำหรับนอกลู่นอกทาง vergam¬melte และจากที่ เธอจะกลัว เธอให้กลับทางก่อนอาลีบาบาและอาลีบาบาเอาไปใส่เป็น Einla¬dungมาม่า โอลิเวอร์และจิดาภามายังในห้องโถง และดูอาลีบาบา เขาเอาหมวกสีชมพูจากหัวของเขา nodding ในรอบ เข้าร่วมจากเท้าหนึ่งไปยังอีก และรู้สึกอึดอัด จึงไม่น่าแปลกใจมาก มันไม่น่าจะ marvelled ที่ สำหรับเขามองที่ฉัน แต่ความช่วยเหลือมาจาก Kurt มิตรกล่าวว่า: "เย็นดี ชายหนุ่ม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากรับประทานอาหารเย็นที่ผมดำเนินการอาหารเข้าไปในห้องครัวและวางไว้ในอ่างล้างจาน.
แม่คือเมื่อโอลิเวอร์และ Tatjana ในห้องพัก ฉันได้ยินเธอจากการอ่านหนังสือ.
เคิร์ตรีดทีวีในห้องนอน ในห้องนั่งเล่นที่เขาไม่สามารถมองออกไปเพราะ Amtsratin นอนบนที่นอนและไปเสมอที่จะนอนในเวลา 11:00.

ผมคิดว่าเพียงแค่: สำหรับวันนี้การแข่งขันจะจบ! ในฐานะที่เป็นเสียงระฆังดังขึ้นที่ประตู เก้าสามสิบมันเป็น ผมได้ใจสั่น ฉันคิดกับตัวเอง: เวลานี้มา แต่อีกไม่นานเยี่ยมชม! มันจะต้องเกี่ยวข้องกับ Ilse! ที่ต้องถูกตำรวจ! และจากนั้นผมได้ใจสั่นหัวใจมากขึ้นเพราะผมdach¬teกึก: บางทีมันอาจจะเป็น Ilse ตัวเอง
ผมคิดว่าของเคิร์ตคิดว่าบางสิ่งบางอย่างที่คล้ายกันในขณะที่เขาจ้องมองมาที่ประตูหน้าบ้านไม่ได้เคลื่อนย้าย มันดังขึ้นอีกครั้ง.
"อาจจะเป็นผู้ดูแล" ของเคิร์ตและอยากบอกว่าไปที่ประตู. ในฐานะที่เป็นผู้ให้คำปรึกษามาจากห้องนั่งเล่นที่เรียกว่า "สิ่งที่เปิดให้ใคร?" ทันเคิร์ตและดึงประตูพาร์ทเมนท์ ก่อนที่ประตูถูกของอาลีบาบา ด้วยสีชมพู Damenhut, Urgroßvatermantelและกางเกงยีนส์ทาสี เขายิ้มที่ปรึกษากรุณา.
"ให้อภัย" เขากล่าวว่า "เราต้องขออภัยสำหรับความวุ่นวายปลายฉันกำลังมองหา ... " อาลีบาบาที่ผ่านมามองที่ปรึกษาในห้องโถงภายใน "โอ้มี Sweety ของฉัน!" เขาเรียกว่าออกมาให้ฉัน.
Amtsratin ช่วยให้คนที่มีลักษณะเช่นอาลีบาบาไม่ได้สำหรับนักเรียนมัธยม แต่สำหรับนอกลู่นอกทางvergam¬melteประเภทและต่อต้านเช่นเธอกลัว. เธอก้าวเข้ามาด้านหน้า กลับอาลีบาบาอาลีบาบาและเอายืนขึ้นเป็นEinla¬dung.

แม่ที่มีโอลิเวอร์และ Tatjana ยังมาเข้าไปในห้องโถงและเฝ้าดูอาลีบาบา. เอาหมวกสีชมพูออกพยักหน้าในรอบเข้าร่วมโดย .!. เดินเท้าไปที่อื่น ๆ และรู้สึกอึดอัดอะไรไม่น่าแปลกใจที่จะมีวิธีนี้ได้รับการยกย่องไม่พอใจการแสวงหาความช่วยเหลือเขามองมาที่ฉัน แต่ความช่วยเหลือมาจากเคิร์ตกล่าวว่าเบา ๆ .. "ตอนเย็นดีชายหนุ่มคนหนึ่ง"