Da grinste der Alibaba wieder und e

Da grinste der Alibaba wieder und erklärte: „Ich habe ihrer Tochter etwas Wichtiges mitzuteilen!"
„Na, dann teile mit", sagte der Kurt.
„Ist aber, bitte, ein Unter-vier-Augen-Gespräch", sagte der Alibaba. Der Kurt nickte und zeigte mit der Hand zu meiner Zimmertür. Ich lief zu meinem Zimmer, machte die Tür auf, ließ den Alibaba eintreten und schlug die Tür wieder zu. Der Alibaba ließ sich auf das Bett der Ilse fallen. „Mensch, was war denn das für ein mehrfacher Alptraum?", fragte er. „Die zwei Weiber haben mich ja angeschaut, als war ich das Krokodil im Mädchenpensionat!" Der Alibaba schüttelte angewidert den Kopf. „Kein Wunder, dass deine Schwester weg ist!" Dann entschuldigte er sich bei mir. „Was taktlos", sagte er. „Aber die zwei Weiber haben mich total geschockt!" Und dann sagte er, er sei so spät noch gekommen, weil er eine tolle Neuigkeit habe.

„Der dicke Wirt hat einen Bruder", sagte er. „Einen sehr jungen Bruder. Und der fährt einen roten BMW. Das wird wohl der Mann sein, den wir suchen!"
Ich wollte wissen, wie der Alibaba das herausbekommen hatte.
„War nicht schwer", sagte er. „Nach dem Kino bin ich noch einmal zur GOLDENEN GANS. Ich wollte eigentlich nur schauen, ob vielleicht der rote BMW dort parkt. Und dann war im Nachbarhaus, im Erdgeschoss, ein Fenster offen und aus dem Fenster schaute eine alte Frau heraus. Da hab ich mir gedacht, die frage ich einfach. Und dann habe ich ihr einen Bären aufgebunden. Dass ich ein armer, sehr ar¬mer Junge bin, habe ich ihr erzählt. Und dass mir ein roter BMW beim Einparken mein Fahrrad kaputt gemacht hat. Und dass ich jetzt einen roten BMW suche und den jungen Mann, der dazu gehört. Damit mir der den Schaden er¬setzt!"
„Und die hat dir das geglaubt?", fragte ich.
„Na klar!", sagte der Alibaba. „Die hat sich gefreut. Die kann den Kerl nämlich nicht leiden. Weil er seine Autotür vor ihrem Fenster immer so laut zuschlägt. Mitten in der Nacht!"
„Hat sie auch etwas von der Ilse gewusst?", fragte ich. Der Alibaba erklärte, danach habe er die alte Frau nicht gefragt. „Das wäre zu auffällig gewesen", sagte er. „Jedenfalls hat sie mir erzählt, dass der Wirt ein guter Mensch ist, arbeit¬sam, ehrlich und sparsam. Aber der junge Bruder ist ganz anders. Faul und verschwenderisch. Nichts arbeitet er. Angeblich studiert er. Aber er macht nie Prüfungen. Er in¬teressiert sich nur für Autos und für Mädchen. Und lebt vom Geld seines Bruders! Das war's, was ich dir sagen wollte." Der Alibaba stand auf. „Und dass deine Schwester mit dem Kerl fortgefahren ist, scheint mir jetzt sicher. Und wenn das so ist, dann wird sie schon wiederkommen. Ich an deiner Stelle würde jetzt gar nichts mehr unternehmen! Deiner Schwester geht es gut! Das ist doch im Moment die Hauptsache, oder?"
Ich nickte und führte den Alibaba zu unserer Wohnungs¬tür. „Dann bis morgen, Sweety", sagte der Alibaba, nahm meine Hand, hauchte mir einen Kuss auf den Handrücken und lief zur Treppe hin. Ich schloss die Wohnungstür und lehnte mich an die Wand. Ich hörte die Stimmen vom Kurt und der Mama aus dem Wohnzimmer. Die Wohnzimmertür war zu. Ich konnte nicht verstehen, was die Mama und der Kurt redeten, aber irgendwie klangen die Stimmen böse.

Ich ging leise zur Wohnzimmertür hin. Jetzt konnte ich die Stimmen verstehen. Der Kurt sagte gerade: „Das ist aber komisch! Zuerst heißt es, dass ich mich zu wenig um die Kinder kümmere, und wenn ich mich dann kümmere, ist es auch nicht recht! Könntest du mir freundlicherweise sagen, was ich eigentlich soll?"
Die Amtsrätin war auch im Wohnzimmer. Sie sagte: „Also auf gar keinen Fall hättest du dieses Individuum zu ihr ins Zimmer lassen sollen!"
„Er hat sich nicht einmal vorgestellt!", sagte die Mama.
„Und fast zehn Uhr war es auch schon!", sagte die Amts¬rätin.
„Und männlich war das Wesen auch noch dazu!", rief der Kurt höhnisch.
„Mit dir ist ja nicht zu reden", rief die Mama. „Ich habe doch nichts dagegen, dass die Erika auch mit Jungen be¬freundet ist! Aber dieser entsetzliche Kerl ist erstens zu alt für sie, zweitens zu dick, drittens zu hässlich, viertens zu vergammelt und ..."
Was sie noch alles gegen den Alibaba einzuwenden hatte, erfuhr ich nicht mehr, weil der Kurt rief: „Ist ja erstaunlich, was du an einem Menschen in ein paar Sekunden alles feststellen kannst! So eine Menschenkenntnis möchte ich haben!"
Die Mama fing wieder zu weinen an.
„Hör mit der ewigen Heulerei auf!", rief der Kurt. Da sagte die Mama, dass der Kurt gemein sei und das Leben mit ihm eine Qual.
Der Kurt rief, er zwinge ja keinen Menschen, mit ihm zu leben. Und die Mama schrie, das könne er leicht sagen! Weil er wisse, dass sie mit ihren vier Kindern nicht einfach weggehen könne!
Aber wenn sie keine Kinder hätte, wäre sie schon längst fortgegangen.
Dann sagte die Amtsrätin, dass sie zwar von Anfang an da¬gegen gewesen sei, dass ihr Sohn die Mama heiratet, aber nun müsse sie doch der Mama Recht geben. „Kinder müs¬sen erzogen werden", sagte sie. „Das verstehst du anschei-nend nicht!"
„Was ich ni

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพราะอาลีบาบาที่ grinned กลับไป และกล่าวว่า: "ฉันมีสิ่งที่สำคัญที่จะบอกลูกสาวของเธอ" "ดี แล้วแชร์" กล่าวว่า Kurt"แต่ กรุณา ประชุมย่อย 4 ส่วนตัว" อาลีบาบากล่าวว่า Kurt เลยต้อง และพบกับมือของเขาไปประตูห้อง วิ่งไปที่ห้องของฉัน เปิดประตู ให้ระบุอาลีบาบา และปากประตูอีก ด้วย อาลีบาบาที่หลุดบนเตียงของ Ilse เขาถาม "คน นั้นเป็นฝันร้ายหลาย? " "ผู้หญิงสองคนได้ดูฉันนั้น เพราะจระเข้ในโรงเรียนประจำหญิง" อาลีบาบาส่ายหัวด้วยความโกรธ "ไม่น่าแปลกใจที่น้องสาวของคุณหายไป" แล้ว เขาขอโทษฉัน เขากล่าวว่า สิ่งของที่ไร้รสนิยม" "แต่ผู้หญิงสองคนมีทั้งหมดตกใจฉัน แล้ว เขาบอกว่า เขามาเพื่อให้สายวันนี้ เพราะเขามีข่าวดี"เจ้าหนาที่มีพี่น้อง เขากล่าวว่า "พี่น้องหนุ่มสาวมาก และเขาขับรถแบบ BMW สีแดง นี้จะคงคน เรากำลังมองหา"อยากทราบอาลีบาบาได้หาวิธีเขากล่าวว่า "ไม่ยาก" "หลังจากภาพยนตร์ ผมอีกครั้งกับห่านทองคำ เพียงแค่อยากจะดูว่า อาจจะมี BMW สีแดงจอดอยู่ แล้ว หน้าต่างถูกเปิดอยู่ในบ้านของเพื่อนบ้าน ชั้น และแม่เฒ่ามองจากหน้าต่าง ผมว่า ฉันเพียงแค่ขอที่ แล้ว ผมมัดหมีคุณ ว่า ผมมาก ar¬mer เด็กที่ยากจน ฉันบอกเธอว่า และที่จอดรถ BMW สีแดงจักรยานของฉันฉัน และตอนนี้กำลังหา BMW สีแดงและหนุ่มผู้เป็นสมาชิก "ให้ฉัน er¬setzt หาย""และที่ได้เชื่อว่าคุณ" ผมถาม "แน่นอน" กล่าวว่า อาลีบาบา "เธอก็ยินดี คือ เธอไม่สามารถยืนคน เพราะเขาจะดังเรื่องรถประตูนอกหน้าต่างของเธอ ตอนกลางคืน""เธอรู้บาง Ilse " ถาม อาลีบาบากล่าวว่า เขาไม่ได้ถามหญิงชรา "ที่จะได้รับชัดเจนเกินไป" เขากล่าวว่า "ต่อไป เธอบอกว่า โฮสต์ arbeit¬sam คนดี ซื่อสัตย์ และประหยัด" แต่พี่หนุ่มค่อนข้างแตกต่าง ขี้เกียจ และสิ้นเปลือง ไม่ทำงาน คาดคะเนเขาศึกษา แต่เขาไม่เคยตรวจสอบ In¬teressiert เขาสำหรับรถยนต์และสาวเท่านั้น และอาศัยเงินของพี่ชายของเขา นั่นคือสิ่งที่ผมอยากจะบอกคุณ" อาลีบาบาลุกขึ้นยืน "และดูเหมือนว่า น้องสาวของคุณได้อย่างต่อเนื่องกับผู้ชาย เซฟตอนนี้ที่ฉัน และถ้าเป็นดังนั้น แล้วเธอจะกลับมา ฉันจะทำอะไรในของคุณตอนนี้ ดีน้องสาวของคุณ สิ่งสำคัญในขณะนี้ ไม่ได้"ผมเลยต้อง และนำอาลีบาบาไปสู่ Wohnungs¬Tür ของเรา "เห็นคุณวันพรุ่งนี้ กวาด" กล่าวว่า อาลีบาบา เอามือของฉัน หายใจฉันจูบบนหลังมือ แล้ววิ่งไปบันได ผมปิดประตู และพิงกับผนัง ผมได้ยินเสียงของ Kurt และแม่จากห้องนั่งเล่น ประตูห้องถูกปิด ฉันไม่เข้าใจสิ่งแม่และ Kurt กำลังพูดถึง แต่อย่างใด เสียงไพเราะชั่วร้ายเงียบ ๆ ผมไปประตูห้องนั่งเล่น ตอนนี้ ฉันสามารถเข้าใจเสียง Kurt ก็กล่าวว่า: เป็นแต่ตลก ครั้งแรก มันหมายถึง ว่า ผมใช้เวลาน้อยเกินไปดูแลเด็ก และถ้าผมใช้แล้ว มันก็ยังไม่เหมาะสม คุณอาจกล่าวได้กรุณา สิ่งที่ฉันควรจริง ๆ ? "Amtsrätin ก็ได้อยู่ในห้องนั่งเล่น เธอกล่าวว่า: "ดังนั้นไม่มีทางคุณควรมีบุคคลนี้กับเธอในห้อง""เขาได้ไม่ได้คิดว่า" กล่าวว่า แม่ "และเกือบสิบโมงก็แล้ว" กล่าวว่า Amts¬rätin"และสิ่งมีชีวิตแม้แต่ชาย" ป่าเรียกว่า Kurt"คุณเป็น Yes ไม่พูดถึง แม่ร้องไห้ "ผมคัดค้านไม่ว่าเอริกะกับเด็ก be¬freundet แต่ผู้ชายคนนี้น่ากลัวคือของเก่าสำหรับพวกเขา หนาเกินไปประการที่สอง ประการที่สามถึงน่า เกลียด สี่การ vergammelt และ. ... "ฉันไม่รู้อะไรกับอาลีบาบาจะเถียงที่พวกเขาเนื่องจาก Kurt เรียก: "เท่านั้น สิ่งที่คุณทั้งหมดสามารถกำหนดคนในไม่กี่วินาที อยากเป็นผู้พิพากษาของละคร"แม่เริ่มร้องไห้บน Kurt ร้องไห้ "หยุด มีเสียงหอนนิรันดร์" มีทรมานกล่าวว่า แม่ ว่า Kurt เป็นทั่วไป และใช้ชีวิตกับเขา เขาถูกบังคับ Kurt ร้องไห้ใช่ไม่มีใครอยู่กับเขา และแม่ร้องไห้ เขาสามารถสามารถพูดได้ว่า เพราะเขารู้ว่า เธอจะไม่ใช่แค่ หายไปกับพวกเขาทั้งสี่แต่ถ้าไม่มีเธอ เธอจะได้นานตั้งแต่ไปAmtsrätin กล่าว ว่าเธอได้รับ da¬gegen แม้ว่าจากต้น ลูกชายของเธอเพื่อกับมาม่า แต่ตอนนี้ เธอต้องถูกต้องตามกฎหมายแต่การมาม่า เธอกล่าวว่า "เด็กจะมีการศึกษา müs¬Sen," "คุณ nend anschei ไม่เข้าใจ""สิ่งที่ฉัน ni